بال حدود برنامج أجتماع بال حدود 2016 نحن من مبادرة تنظيم الكامب بال حدود من متوز في ضد السلطة متحريرين ضد العرقية و مهاجرين منظمني.

Transcript

1 بال حدود برنامج أجتماع بال حدود 2016 اجلمعة 15 يوليو الوصول 18:00 اجللسة األولى 21:00 حفل موسيقي السبت 16 يوليو اليوم األول ألجتماع شبكة البلكان "Balkan Route Networking Meeting" 11:00 النساء*املكان )نساء من دول مختلفة *نساء و مجموعات* من مراكز إعادة التوزيع أثناء النهار: ورشة رسم على احلائط من فريق جرافيتي بال حدود مسائا : مهرجان الفيلم اإلضطرابى / مسرح األحد 17 يوليو صباحا : كرافان إلي مراكز املخيمات في محيط تيثالونيكي 13:00 الالجئني من املخيمات يحدثون مخيم بال حدود في أجتماع مفتوح منتصف النهار/بعد الظهر: اليوم الثاني ألجتماع شبكة البلكان "Balkan Route Networking Meeting" 18:00 نضاالت العمال و املھاجرین: حالة 'فیومة' VIOME( - معمل محتل من العمال( مسائا : مهرجان األفالم القصيرة أفالم من احلدود اخلارجية و طريق البلكان' األثنثن 18 يوليو صباحا : كرافان إلي مراكز املخيمات في محيط تيثالونيكي مسائا : ورش عمل 20:00 جلسة "التواصل األوروبي*املتوسطي" ليال : مهرجان الفيلم اإلضطرابى/مهرجان األفالم األلبانية القصيرة الثالثاء 19 يوليو صباحا : كرافان إلي مراكز املخيمات في محيط تيثالونيكي مسائا : ورش عمل 20:00 جلسة "التنظيم الذاتي للألجني" ليال : مهرجان الفيلم إلضطرابى/مهرجان األفالم األلبانية القصيرة األربعاء 20 يوليو صباحا - بعد الظهر: مسيرات في مراكز األحتجاز في بارانيستى Paranesti )دراما( و زانتسى Xanthi مسائا : حفل غنائي لباريس بال تريو Baris Bal Trio )أسطنبول/تيثالونيكي( / مسرح: عروض لرياض )تونس( و دمييترس سمير )سوريا/اليونان( اخلميس 21 يوليو صباحا : كرافان إلي مراكز املخيمات في محيط تيثالونيكي Thessaloniki مسائا : مسيرة "فخر اللألجيني" في قلب تيثالونيكي ليال : حفل غنائي اجلمعة 22 يوليو صباحا : ورش عمل 12:00-15:00 إجتماع مفتوح / جلسة عن الصراع ضد مناجم الذهب في خالكديكي Chalkidiki مسائا : ورش عمل 20:00 جلسة "تواصل الهياكل و املجموعت املنظمة ذاتيا " ليال : مهرجان الفيلم املضطرب/ مهرجان األفالم اإليرانية القصيرة السبت 23 يوليو معظم اليوم: مظاهرات على احلدود اليونانية/التركية غند سور إيفوس Fence Evros ليال : مهرجان الفيلم املضطرب/ مهرجان األفالم اإليرانية القصيرة األحد 24 يوليو اليوم اخلتامي لورش العمل/جلسة ختامية نحن من مبادرة تنظيم الكامب بال حدود من متوز في تسالونيك. في إطار املتشبك الدولي من مجموعات ضد الطبقية ضد السلطة متحريرين ضد العرقية و مهاجرين منظمني. فعلنا نشاطات ضد اإلحتاد األوروبي و احلدود و نشاطات مع حرية التنقل و الكرامة في حياة املهاجرين و الالجئني. يجب تغير اإلتفاقية بني اوروبا و تركيا و نحن من جهتنا نضغط عليهم سياسيٱ حتى يتم تغير اإلتفاقية. هدفنا أن ننظم نضاالت مشتركة ما بيننا حتى تتحسن األوضاع في املعسكرات. نحن نريد أن نعيش في املدن معن و ليس أن يضعوا املهاجرين في مخازن إنسانية و بعد ذلك اآلن نطلب معكم حتسني األوضاع بشكل عام ف في املعسكرات و تسريع جميع اإلجراءات برنامج إعادة التوطني و اللجوء. نحن ليس بحزب و ليس منظمة حكومية نحن ال نأخذ النقود من أي دولة أو منظمة نحن ساوسية من موظفني و طالب و عاطلني عن العمل مهاجرين نساء و رجال ال نختلف عنكم بشيء و نؤمن بلتنظيم الذاتي و النضاالت بتحقيق حقوقنا احملرومني منها في حياتنا اليومية

2 ٣ اجلدول املكرر أليام ورش العمل الثالث 8:00-9:30 األفطار 9:30-13:30 الكارافان إلى مراكز املخيمات 13:30-15:00 راحة 15:00-19:00 جلسات 19:00-20:00 العشاء 20:00-22:00 أجتماع عام األثنني 18 يوليو ثالثة ورش عمل متوازية )15:00-19:00( أ. 1 - الدولة و السياسات احلكومية للتعدادات املتحركة )غرفة رقم 1( 1. تقدمي كتاب: فوجيلفرى Vogeflrei ثالث مقاالت عن التهجير الترحيل الرأس مالية و دولتها أطروحة 2. شمولية الدولة اجلديدة اجتاه املهاجرين و اللألجيني حركة ضد األستبداد )AK( Antiauthoritarian Movement 3. دور املؤسسات اخليرية و اجليش فى إدارة األعداد املهاجرة فابريكا يفانت تيثالونيكي Fabrika Yfanet, Thessaloniki 4. األتفاق األخير بني األحتاد األوروبي و تركيا شبكة تضامن املهاجرين/ أنكرا Migrant Solidarity Network / Ankara ب- أستراجتيات و مماراسات للصمود و التضامن و احملاربة من أجل احلرية )غرفة رقم 2( 1. اخلصوصية و األتاحة املعلوماتية و التواصل اآلمن بينك نويز )هولندا( PinkNoise )Netherlands( "2. مشروع أختراق احلدود Project( )Hackborders : تقدمي أداة ألفراد األسر ليجدوا من فقدوه منهم "3. تليفون إنذار :Watch the Med Alarm Phone جتارب اخلط الساخن للمهاجرين و الألجيني في البحر املتوسط تنظيم النشطاء من Alarm Phone 4. منصة لتبادل املعرفة بني احملليني و املهاجرين و الألجيني - أحتاد اجلامعة الصماء أثينا Silent University Athens Assembly ج. 1 - التضامن التعارف التواصل الدعم املتبادل و تشارك األعداد املتنقلة )غرفة رقم 3( 1. اإلنسانية املعاكسة: السياسات املؤسسية و احلاجة إلى تثبيت التضامن الفعلى في إدارة التجنيس و الهجرة سونيا فالشو Sonia Vlachou 2. معاناتك هى معاناتى أنا أيضا حدود و خيارات املناضلة معا نشطاء بال دحدود Noborder Activists 3. تسييس الألجيني من خالل احلركات اجلذرية - جنتى جورى- شبكة كالندستينا Genti Guri - Clandestina Network 4. النضال من أجل احلرية و التعايش مع الألجيني فى لوبليانا جبهة حدود بال متييز من لوبليانا سلوفينيا Anti-racist Front without Borders from Ljubljana, Slovenija 5. الربط بني األسكان و مشكل الهجرة التحالف األوروبى الناشط للحق فى السكن و املدينة The European Action Coalition for the Right to Housing and to the City د- أستشعار احلدود: الذاتية العاطفية للمهاجرين و أستراجتيات التمثيل )الذاتى( )12:00 10:00( )غرفة رقم 1( جلسة: "التعارف و التواصل األوروبى األوسطى" )غرفة رقم 1( الثالثاء 19 يوليو ثالثة ورش عمل متوازية )00:51 00:91( أ. 2 - الدولة و السياسات احلكومية للتعدادات املتحركة )غرفة رقم 1( 1. دور اجلامعة فى إدارة األعداد املهاجرة - فابريكا يفانت تيثالونيكي Fabrika Yfanet, Thessaloniki 2. مكافحة الفاشية كجزء من النضال للتحرير األجتماعى - Collective for Social Anarchism Black & Red / Thessaloniki 3. احلركة األجتماعية إلعادة فتح طرق البلكان. الشرعية و الدعم العام حلركة الالجئني جويرج فينكينبرجر ليزا توماس Joerg Finkenberger, Lisa Thomas 4. األقتصاد التضامنى و أزمة الالجئني: أكتشاف سبل التواصل و متديد أماكن التضامن املشترك فريدوم كووب Freedom Coop ه- اجلوانب اجلنسانية و النوعية للهجرة )النساء املثليني التمييز طبقا للجنس العنف ضد املرأة احلمل( اجلوانب العمرية للهجرة )غرفة رقم 2( 1. األطفال و النشاط الثورى أتيليه بال حدود )أسطنبول( Atelier Without Borders )Istanbul( 2. تقدمي كتاب: "فى كلماتنا اخلاصة النساء الالجئات فى أملانيا يروي- - حترير IWSPACE 3. العيش فى الظل ألياني كانافيليس/ جريدة "بابيلونيا" Eliana Kanavelis, "Babylonia" journal ج 2 التعارف التواصل الدعم املتبادل و تشارك األعداد املتنقلة )غرفة رقم 3( 1. الوضع احلالى للمهاجرين فى املغرب فى ظل سياسات األحتاد األوروبى للحدود بال حدود املغرب NoBorders Morocco 2. عواقب نظام األحتاد األوروبى للهجرة فى شمال أفريقيا بال حدود تونس و أقارب املختفون NoBorder Tunisia and Relatives of the disappeared 3. من أجل ذاكرة جماعية عن معاناة املهاجرين فكرة منصة معلوماتية متعددة اللغات نشطاء من WatchTheMed Alarm Phone" and Moving Europe جلسة: "التنظيم الذاتى للمهاجرين" )غرفة رقم 1( اجلمعة 22 يوليو صباحا : ثالثة ورش عمل متوازية )9:00-12:00( و - تدريب ثالث ساعات فى مهارات التحرك املباشر )9:00-12:00( )موقع احلفل( Action Training for Direct Action, Openborder ز- صلة الوصل بني احملليني و املهاجرين )12:00 10:00( )غرفة رقم 2( 1. تفعيل احلدود: املزارعني الرواد و املزارعني املهاجرين على اجلبهو األسرائيلية 2. اخلدمات اللوجيستية و تنظيم املخيمات طويلة األمد ماكس مسترمان )12:00 15:00( أجتماع مفتوح/جلسة عن املناضلة ضد مناجم الذهب فى خالكيديكى )غرفة رقم 1( "الدولة و رأس املال يكتبون تاريخ نهب احلياة و الطبيعة و احلركات الثورية تكتب تاريخ املقاومة و النضال" ما بعد أوربا: خالكديكي-العودة بعد الظهر ثالث جلسات متوازية )15:00 19:00( ح - صلة الوصل بني احملليني و املهاجرين )غرفة رقم 1( 1. مشاركة و دمج اللآلجئني فى مبادرة مدرسة التعاون املتكامل املنظمة ذاتيا / األنقالب احلر كأداة للالجئني و حركة بال حدود - Coop Freedom 2. األقتصاد التضامنى كبديل إلستغالل العمالة مطبخ أسطنبول للتضامن مع الهجرة Istanbul migrant Solidarity kitchen 3. النقلة النوعية فى املشاركة السياسية و املناظرة عن التنظيم الذاتى للمهاجرين السوريني فى تركيا هاميش اجلمعية الثقافية السورية بأسطنبول Hamisch" Istanbul Syrian cultural assoctiation 4. التضامن و التنظيم الذاتى ضد الشمولية اجلديدة - وحدة من أجل األناركية اجلتماعية تيثالونيكي Collective for Social Anarchism Black & Red / Thessaloniki ط - التعايش معا و الكفاح معا 1. التضامن و التنظيم الذاتى ضد احلدود الفرنسية فى فينتيميجلية )إيطاليا(: مناظيرو أستراتيجيات للنضال املستقبلي بال حدود إيطاليا No Borders Italy 2. التعايش معا و الكفاح معا تضامن املهاجرين بكاليه Calais Migrant Solidarity 3. جتاه إضراب أجتماعى عابر للقوميات و احلدود ورشة عمل عن العمالة التأمني و الهجرة بريكار الب/فرانكفورت PrekärLab / Franfkurt 4. تقدمي وضع اليد للمهاجرين ديرفينيون 65 )أثينا( - 65 )Athens( Dervenion الهياكل التضامنية مراكز الكفاح املتخذة )غرفة 3( 1. رؤيات عن التنظيم الذاتى املضاد للتمييز العنصرى ما وراء أوربا نقاش مع نشطاء من اثينا ميالن فرانكفورت و أماكن أخرى. 2. التنظيم فى إيزمير مركز كابيالر للمجتمع/أيزمير Kapılar community center / Izmir #Overthefortress /Agire nella crisi 3 / Globalproject - Meltingpot جلسة: "تواصل الهياكل املنظمة ذاتيا " )غرفة رقم 1( Beyond Europe: Halkidiki - The Comeback برنامج ورش عمل,18,19 22 يوليو

3 ٢ املخيم بال حدود. ثيسالونيكي يوليو 2016 حفالت - مسرح - أفالم اجتماع شبكة الطريق في منطقة البلقان اجلمعة 15 يوليو فيلم وثائقى "ناس بال وجوه" األربعاء 20 يوليو مسرحيتان ألقاء الشعر العربى أغانى كردية مجمعة لدمييترس سمير كتابة مسرحية )سوريا-اليونان( مسرحية ح رية )رياض,تونس( حفل: باريس بال تريو )أسطنبول/تيثالونيكي( )موسيقى شرقية و عثمانية( إنترريل )موسيقى من البلكان( اخلميس 21 يوليو حفل:.Λ.Ο.Σ ديسفنكشنال ناريتيفز )موسيقى راب ( كاتشينا )ديب آرت كرست( بى إم دابليو روكرز BMW Rockers 57 )سبيد أند رول( اجلمعة 22 يوليو مهرجان الفيلم إلضطرابى مهرجان األفالم اإليرانية القصيرة : مورتيزا جافارى )أ( احللم باحلياة 2016 )ب( احللم بالدميقراتية 2013 السبت 23 يوليو مهرجان الفيلم إلضطرابى مهرجان األفالم اإليرانية القصيرة : مورتيزا جافارى )أ( احللم باحلياة 2016 )ب( احللم بالدميقراتية 2013 *جميع األيام: معرض فوتوغرافيا ملورتيزا جافارى السبت 16 يوليو 11:00-13:00 جلسة أفتتاحية الترحيب مقدمة مداخالت النقاش األول املداخلة األولى: "كل شئ ممكن" الديناميكية املدهشة ل 2015 املداخلة الثانية: ما بعد أتفاقية األحتاد األوروبي و تركيا نظام احلدود اجلديد فى اإليجيان املداخلة الثالثة: العودة إلى أنفاق السكك احلديد املواجهات القدمية/اجلديدة للتضامن و الدعم املداخلة الرابعة: ما بني التنقل و املعاناة املشتركة كيفية الربط بني التمنى و الواقع ورشة عمل )جلسة 1( العودة إلى سكك حديد األنفاق املعاناة اليومية و مناظير وطنية مختلفة عن طريق البلكان خمسة ورش عمل متوازية 1. عواقب ما بعد أتفاقية األحتاد األوروبي و تركيا 2. دليل-الويب Webguideويب-جايد: مرحبا فى اليونان و مرحبا في أيطاليا 3. التضامن عبر طريق البلكان: من العم املادى إلى األفعال املشتركة ضد القهر 4. تغطية مباشرة عن w2eu كأداة معلوماتية و أالرم فون p hone Balkan Alarm كمشروع جديد 5. التوقيع اخلرائطى و أفكار أخرى للدعم فى الطريق راحة ساعة و نصف 19:00-21:00 ورشة عمل )جلسة 2( التضامن و الدعم: التنظيم الذاتى أختالط و دمج املنظمات املتطوعون التجنيس املتغير أربعة ورش عمل متوازية 1. التجارب و اخلبرات احلياتية في املخيمات و مراكزالعبور 2. املجموعات/الرحالت املسافرة )عائدة( إالى احلدود 3. اجلرائد و املجالت املعلوماتية متعددة اللغات 4. مابني دعم التقمص التعاطفى و تنظيم اجلموع الغير مدفوعة: أزدواجية مشاركة املتطوعني األحد 17 يوليو 16:00-18:00 ورشة عمل )جلسة 3( املعاناة األجتماعية املشتركة احلساسية و التجرمي ثالثة ورش عمل متوازية 1. األسكان اخلدمات الصحية التعليم: مناظير للصراعات األجتماعية املشتركة لبنية مجتمعية 2. العمل األستغالل احلقوق: كيف نواجه التمييز العنصرى فى سوق العمالة 3. األستنكار التجرمي احلساسية: كيف نكسر اخلوف و القهر فى مناطق احلدود 00:91 إلى 00:12 اجللسة اخلتامية: إستنتاجات مختصرة من ورش العمل مناقشات عن املناظير املطروحة 22:00 )ليال ( مهرجان األفالم القصيرة مقططفات من احلدود اخلارجية و طريق البلكان حفل: عرض حكي و مصاحبه آلة الكمان )أن شايبد أهد( Unshaped Ahead )loops & violin-based storytelling( موسيقى روك )لوستر( Lostre )ska punk( Electro Vampires )atmospheric & glamor rock( موسيقى جاز )تورى بري( Turi Beri )jazz punk( موسيقى هيب-هوب )جاتس باي إيرشوت( Guts Pie Earshot )deep cello trip hop( السبت 16 يوليو مهرجان الفيلم إلضطرابى )شيرى ميلنر و إيرنست الرسن نيو يورك الواليات املتحدة األمريكية( عرض مسرحى ΤΟ ΣΠΙΡΤΟ )ذا وودن ماتش- أثينا( األحد 17 يوليو مهرجان األفالم القصيرة - مقططفات من احلدود اخلارجية و طريق البلكان عرض فيلم: "األعتقال بال جدران" )بريدجيت هولتولم Rise" "We Will اململكة املتحدة( األثنني 18 يوليو مهرجان الفيلم إلضطرابى مهرجان األفالم األلبانية القصيرة فيلم: )1( كوكومي )إيزا كوسجا 2005( الثالثاء 19 يوليو مهرجان الفيلم إلضطرابى مهرجان األفالم األلبانية القصيرة فيلم: )2( زمن الشهاب )فامتير كوشى 2008( فيلم: )3( تيرانا سنة الصفر )فامتير كوشى 2001(

4 ٥ Derveni Diavata Oreokastro Sindos - Frakaport Kalohori - Softex Kavalari - Sinatex Sindos - Karamanlis Kalohori - Iliadi Thessaloniki port Lagadikia Relocation camps around Thessaloniki Vasilika مفهوم التضامن وانعكاساته نضاالت املهاجرين واملشاريع واحلركات التي غالبا ما تكون على صلة وثيقة مع األوربيني بشكل ما الناس املطالبون بالتضامن. لألسف التضامن غالبا ما يفهم بوجه واحد: التبرعات واحلماية والتصرفات. وهذا ما يؤدي غالبا إلى املشاكل: فيتوقف الناس عن كونهم متضامنون ويستمر الواقع االجتماعي بالفصل والتمييز. التضامن يجب أن يكون أكثر من ذلك: التضامن يعني أن تكون على مقربة من الناس ملعرفة ما يريده الناس والتصرف بناء على ذلك. العالقات الفردية تشكل قاعدة لفهم بعضهم البعض واتخاذ بعضهم البعض على محمل اجلد. التضامن يواجه الصراعات دون إشراك املهاجرين ودون وضع جهد للقيام بذلك. وهذا يخلق مستويات غير متكافئة بني الناس: فهنالك جانب من الناس اللذين ليس لديهم خيار آخر سوى النضال بينما على اجلانب اآلخر هنالك أشخاص لديهم خيارات آخرى. في هذه احلالة العالقات تبنى على قاعدة من التبعيات التي ستؤدي إلى املشاكل وحتول التضامن إلى جمعية خيرية. على الرغم من وجود اختالفات بني الناس بسبب اختالف الظروف احمليطة التي نحتاج إلى العمل على احلد منها إلى أدنى حد ألن التنظيم الذاتي بطريقة أخرى ليس سوى هدفا بعيد املنال. ولكن التضامن ميكن أن يصل إلى الكثير ولكن مجموعة واحدة فقط ال ميكن أبدا أن تصل إلى هدفها وحدها دون وجود املجتمع إلى جانبهم ليدعمهم. ولكن يجب ان نكون واقعيني الذين يخوضون هذا النضال سيفقدون أكثر من غيرهم. املهاجرين يواجهون واقع من العنصرية والنظام االستبدادي ا األوروبي في الترحيل في حني أن األوروبيني بشكل عام ليسوا كذلك. لذلك يجب على املتضامنني يجب أن يقفوا بصف املهاجرين فهمهم أخذ الناس على محمل اجلد وأال نقلل من قوة احلكم الذاتي للمهاجرين. يتعني على األوروبيني التراجع عن طريقتهم املعتادة في النظر إلى األشياء وتعليم أنفسهم من املهاجرين. األمور ال تسير دائما في االجتاه الذي اعتاد عليه األوروبيني. فمن الضروري للمهاجرين أن يعبروا عن أنفسم ومن الضروري أن يستمع املتضامنون بعناية. قوة نضاالت املهاجرين ميكن أن تكون مجموعة متنوعة من النشاطات. املعرفة احمللية بالظروف السياسية والقانونية إضافة إلى اخلبرة واملعرفة من املهاجرين ميكن أن تكون أقوى بكثير وأكثر فعالية من الصراعات على املدى القصير والبعيد. دعونا نستخدم التضامن كسالح. روبن و عائشة

5 ٤ طريق البلقان نظرة على كفاح الالجئني والقمع املمنهج فتحت حركة الهجرة في النصف األول من عام 2015 سبال جديدة الختراق احلدود من شواطئ تركيا باجتاه اجلزر اليونانية وبلدان البلقان وشمال أوروبا. الهجرة عبر بلدان البلقان ليست بظاهرة جديدة إذ جنح من م نعت عنه سبل املرور القانونية عبر احلدود في إيجاد طرقه اخلاصة في املنطقة. لكن في تشرين األول من عام 2015 بدأ ما ي طلق عليه املعبر اإلنساني الذي تشك ل نتيجة جمع بني عدة طرق مختلفة أوجدتها مجموعات وحركات مستقلة بنقل الالجئني عبر طرق تخضع لرقابة احلكومات على طول بلدان البلقان. تطور هذا املعبر اإلنساني املتناقض ليصبح ممرا حلرية التنقل من ناحية وليخضع ملراقبة مشددة من قبل الشرطة واحلكومات من ناحية أخرى. بعد وقت محدود من التحرك الذي يتصف نسبيا باحلرية أصبح معبر البلقان مقتصرا وبشكل متزايد على عدد متناقص من اجلنسيات. ومع حلول الثامن من آذار أعلنت سلطات البلدان املتواجدة على طول طريق البلقان إغالق املمر والسماح ملن يحمل تأشيرة دخول فقط باملرور. وفي األسابيع واألشهر الالحقة أصبحت إيدوميني محط األنظار إعالميا ورمزا للتبعات غير اإلنسانية التي تنجم يوميا عن نظام احلدود األوروبي. في 42 من آيار وبعد ترقب وانتظار مت إخالء مخيم إيدوميني بالكامل ممن بقي فيه بالقوة. سنسرد في هذا املقال بعض األحداث املهمة وسننظر إلى اللحظات احلاسمة التي شهدها هذا الطريق في األشهر القليلة املاضية لنختم ببعض املالحظات عن الوضع احلالي. أولى اإلجراءات التي ف ر ضت بهدف تقييد حرية التنقل ضمن طريق البلقان هي إغالق احلدود الصربية املجرية في أيلول من عام خرجت تظاهرات عدة منددة بإغالق احلدود وجوبهت بعنف شديد من قبل الشرطة. أجبر قرار إخضاع احلدود إلى الرقابة مجددا الالجئني القادمني من صربيا إلى تغيير وجهتهم نحو الغرب ما خلق أزمة إنسانية ذات أبعاد سياسية عند احلدود الصربية الكرواتية. استجابت السلطات الكرواتية لكن بشكل بطيء وفي األيام األولى أ جب ر الالجئون على قطع احلدود سيرا على األقدام من دون أي بنية حتتية مالئمة وكافية تلبي احتياجاتهم األساسية عند طرفي احلدود على حد سواء. أ جب روا على املشي ملسافة عشرين كيلومترا حتت البرد واملطر واجلو العاصف عبر حقول موحلة ليصلوا إلى امللجأ الوحيد املتوفر والذي هو عبارة عن مخيم تديره احلكومة في قرية أوباتوفاتش حيث يتم حتديد هوياتهم وأخذ بياناتهم وإعطائهم بطاقات تسجيل قبل السماح لهم مبتابعة طريقهم. إغالق احلدود ومحاوالت شرطة احلدود اليائسة في السيطرة على املجموعات التي انتظرت هناك لعدة ساعات خلق حالة من اليأس عند معبر بابسكا بيركاسوفو احلدودي بني كرواتيا وصربيا. جنم عن هذه القيود املفروضة على حرية تنقل الناس كارثة إنسانية تدفع بها مصالح سياسية. على كل حال بفضل نضال املهاجرين والالجئني املستمر ظهرت طرق جديدة لعبور احلدود األوروبية إذ بني شهري تشرين األول والثاني من عام 2015 متكن آالف املهاجرين والالجئني من الوصول إلى وجهتهم عبر القطار من تركيا وسلوفينيا على الرغم من نظام الرقابة املشددة. شهدت األشهر الالحقة مزيدا من القرارات السياسية الهادفة إلى تقييد حرية احلركة عبر منطقة البلقان. في 81 من تشرين الثاني من عام 2015 أغلقت سلوفينيا حدودها في وجه الالجئني ممن لم يتمكنوا من إثبات أنهم من سوريا أو أفغانستان أو العراق. ما أث ر بدوره على كرواتيا وصربيا ومقدونيا حيث بدأت جميع هذه الدول مبمارسة نوع من التمييز ضد الالجئني. ومنذ ذلك احلني لم ي سمح ألحد بعبور احلدود اليونانية املقدونية عند إيدوميني نقطة الدخول إلى طريق البلقان ما لم يحمل ورقة تسجيل يونانية تقول بأنه سوري أو أفغاني أو عراقي. وخلق قرار اإلغالق اجلزئي للممر أزمة ذات بعد سياسي. في إيدوميني وجد كل من لم يتمكن من العبور نفسه من دون ملجأ ومن دون حماية من املطر والبرد وقليل من الطعام يتشاركه مع البقية. خرج عدد ممن ح ر م من العبور في مظاهرات لعدة أيام مطالبني بإعادة فتح احلدود. ومع إضراب مجموعة من الالجئني عن الطعام تزايد التواجد العسكري عند احلدود املقدونية بعدما ن ش رت وحدات من اجليش اليوناني واملقدوني عند احلدود ون ص ب جدار جديد من األسالك الشائكة ثم أنشأت وكالة فرونتكس وحدة عمليات في املنطقة. وعاود العنف املعتاد املترافق مع عسكرة احلدود إلى الظهور مرات عدة إذ أطلقت شرطة احلدود الغاز املسي ل للد موع والرصاص املطاطي باجتاه مجموعات الالجئني التي حاولت قطع احلدود من دون تصريح. في التاسع من كانون األول انتشر 004 عنصر مكافحة شغب يوناني بهدف إجالء الناس املنتظرين في إيدوميني. حاصرت الشرطة املخيم وبدأت بإخراج الناس عنوة من خيامهم وإقحامهم في باصات متوجهة إلى أثينا على بعد ست ساعات من احلدود. رفض حوالي ثالثمئة شخص الصعود إلى منت احلافالت وشهدت تلك الساعات العديد من التظاهرات واالعتقاالت بينما م نعت وسائل اإلعالم واملراقبون املستقلون من الدخول إلى املخيم. بدأت الشرطة بإتالف اخليام وأزالت األشخاص املتواجدين بداخلها تاركني ورائهم مشهدا من الفوضى واخلراب العارم. ولبضعة أسابيع بعد اإلغالق اجلزئي للممر س م ح وبشكل مستمر لفئة معينة وعدد محدود من عبور إيدوميني. لكن تعرض الالجئون السوريون والعراقيون واألفغان في منتصف شهر شباط ألحداث مشابهة ملا حدث لالجئني من جنسيات أخرى في نهاية تشرين الثاني. إذ أ جل ي جميع الالجئني األفغان من مخيم إيدوميني ومنعوا من دخول املمر مع ازدياد الرقابة على من يدخل املمر باستثناء السوريني والعراقيني لكن مع تقلص كبير في أعداد الداخلني وأج ب ر املئات على نصب مخيمات عند معبر إيدوميني احلدودي منتظرين دورهم. في الواقع كان صف االنتظار هذا مبثابة بصيص أمل مبعنى أنه طاملا متكن بعض الناس من املرور حتى ولو كانوا عشرين شخصا يوميا فما زال األمل موجودا. باإلمكان حتم ل الظروف املزرية في إيدوميني طاملا كان ذلك هو الثمن مقابل العبور للوصول إلى أملانيا. استمر عدد الناس املسموح لهم بالعبور بالتقلص لعدة أسابيع حتى إعالن سلطات دول طريق البلقان في الثامن من آذار عن إعادة تطبيق شروط منطقة الشنغن وبالتالي إغالق املعبر اإلنساني. في نهاية املطاف خلق إغالق طريق البلقان عند احلدود اليونانية املقدونية أزمة إنسانية جديدة جاعال من إيدوميني مجددا رمزا للعواقب غير اإلنسانية الناجمة عن سياسات حدود االحتاد األوروبي. علق اآلالف متعرضني من جديد إلى األحوال اجلوية القاسية وقلة املؤن. لكن رفض الناس االستسالم ومغادرة إيدوميني. وفي 14 من آذار جتمع الناس في إيدوميني وبدأوا بالتحرك باجتاه مقدونيا عابرين النهر ثم في النهاية احلدود املقدونية. لكن ما بدأ كمسيرة أمل حتول في النهاية إلى مثال جديد على سياسات اإلغالق والتحكم التقييدية. في مقدونيا ف ص ل الالجئون عن الصحفيني واملراقبني املستقلني. وأجب ر قرابة ألفي الجئ ممن عبروا احلدود إلى مقدونيا بالعودة إلى اليونان عبر فتحات في السياج من دون األخذ بعني االعتبار ظروف كل فرد بينهم ومت حجبهم عن إمكانية التقدم للحصول على احلماية الدولية. حصلت تلك اإلعادة القسرية و حتى اليوم على أكبر حصة من العدسة اإلعالمية. لكنها جزء صغير من سياسات اإلعادة القسرية املمنهجة إذ ينجح عديد الالجئني في كل ليلة من قطع احلدود لكن تتم إعادة معظمهم قسرا. مع إغالق احلدود عاود عمل املهربني إلى االزدهار مجددا مع ارتفاع ملحوظ في التكلفة ما يؤكد مجددا على نفاق خطاب قادة االحتاد األوروبي الرسمي والذي يلومون املهربني فيه. يحق ملعظم الناس العالقني في اليونان التقدم بطلب لم شمل األسر مبوجب اتفاقية دبلن ويحق للجميع التقدم بطلب للحصول على احلماية الدولية. لتحويل االنتباه عما يحدث في إيدوميني بدأت السلطات وبشكل متزايد بإقناع الالجئني باالبتعاد عن إيدوميني والبقاء في مخيمات تديرها احلكومة أو اجليش. والوضع في هذه املخيمات مزر للغاية وال يقبله عقل على عكس ما يرويه اخلطاب الرسمي الذي يصف هذه املخيمات بأنها بديل أفضل من البقاء في إيدوميني. لكن بدال من املوافقة على ركوب احلافالت املوصلة إلى تلك املخيمات بقي عديد الالجئني في إيدوميني محاولني عبور احلدود واخلروج في مظاهرات كل يوم. في أواخر شهر آيار وبعد بضعة أيام من حجب الطعام عن الالجئني وقطع الكهرباء عنهم مت إخالء إيدوميني من الالجئني للمرة الثانية. وانتشرت عناصر من الشرطة في املنطقة وم ن ع جميع املراقبني املستقلني من الدخول إلى املخيم. أكد اخلطاب الرسمي أكثر من مرة أن عملية اإلخالء متت من دون استخدام العنف. لكن يبقى السؤال: هل من املعقول أن من غادر ذلك املكان غادره طوعا حتت ظروف تتمثل بانعدام اخليارات األخرى وبحضور مكثف لشرطة مكافحة الشغب كان مخيم إيدوميني نقطة محورية واقعة على احلدود فإبعاد الناس عن احلدود وإزالتهم من هذه املنطقة يجعل جتمعهم بالقرب من احلدود أصعب ويس هل حتويل انتباه الرأي العام عن األوضاع املزرية التي يتسبب بها إغالق احلدود. يبقى هذا املمر الذي بدأه مجموعة من الناس على الرغم من جميع القيود والرقابة املفروضة حدثا تاريخيا م ك ن لفترة من الزمن اآلالف من الوصول إلى أوروبا عبر طريق آمن وسريع نسبيا. وعلى الرغم م ن إغالقه ما زال نضال الالجئني في اليونان مستمرا جلعل حرية التنقل حقيقة. لم ميت طريق البلقان لكننا ال نرى من يعبره اآلن وهذا ما يجعلهم عرضة للخطر أكثر من ذي قبل.

6 ٧ كانت السنة املاضية سنة مميزة جدا للهجرة. كيف كانت السنة املاضية بالنسبة إليك أسامة أ: بالطبع كانت السنة الفائتة سنة مميزة جدا وباألخص بسبب فتح املعبر اإلنساني. جميعنا يعرف أن املعبر مراقب بشكل كبير من قبل السلطات لكنه كان معبرا آمنا للعديد من الناس. وأثناء تلك الفترة خلق هذا املعبر مساحة تفاعل بني اآلالف من الناس من مختلف اخللفيات والثقافات واألديان. مساحة للعون والتعارف. بعض هؤالء الناس لم يساعدوا أحدا من قبل لكن من شهد ذلك الوضع انخرط فيه وقدم املساعدة. ما رأيك في إنشاء منصة متعددة اللغات ملشاركة قصص نضال املهاجرين من مختلف اجلنسيات ضد نظام احلدود القمعي أسامة: أعتقد أنه من الضروري نشر ومشاركة ما حدث من أحداث قبل وبعد سنة 2015 إلظهار اإليجابيات والسلبيات. أعتقد أن املنصة متعددة اللغات ستساعد في مشاركة وفهم فرحنا وحزننا. من خالل مساحة كهذه سيتمكن كثير من الناس من اإلدراك أن جميعنا بشر ومنر بأوقات عصيبة كغيرنا من البشر. ميكننا التركيز على فكرة أن اجلميع يستحق األمان. لهذا آمل أن تصبح هذه املنصة مساحة ثقافية مشتركة بني املهاجرين والناشطني في مجال حقوق اإلنسان. ما هي مطالبك وما الذي تأمله أن يحدث في املستقبل خالد: أوال على احلرب في سوريا أن تتوقف ونحن بحاجة إلى معبر إنساني أو طريق آمن فتركيا ليست احلل. ما زالت تركيا تستغل األزمة السورية إذ حتاول تركيا احلصول على املال وتستخدم الالجئني كورقة تفاوضية مع أوروبا. فتركيا لم تساعد بشكل جدي من هو بحاجة إلى املساعدة. وحاليا تستغل اليونان الوضع أيضا لتمكني موقفها التفاوضي مع أوروبا بوجود أكثر من 40 ألف الجئ عالق هناك من دون وسيلة للوصول إلى أهاليهم في البلدان األوروبية األخرى. لن يقبل أحد بالظروف غير اإلنسانية التي حتيط املخيمات هناك. ما آمله هو أن ينظر املجتمع الدولي عن كثب إلى ما يحدث في مقدونيا وصربيا واملجر وباألخص إلى انتهاكات حقوق اإلنسان واملعاملة غير اإلنسانية التي يتلقاها الالجئون. ما آمله من شعوب هذه البلدان أن يدركوا أننا لسنا مختلفني. هربنا من اإلرهاب لنواجه نوعا مختلفا من اإلرهاب الذي متارسه اجلماعات القومية املتطرفة. سرقوا أموالنا التي في معظمها مستدانة من الغير سرقوا هواتفنا احملمولة وما لدينا من حاجيات. الفاشية لم متت بعد وعلينا كشفها وإظهارها على امللء وممارسة ضغط لتغيير الوضع القائم. ال يبحث السوريون عن احلرب إذ تركنا منازلنا بحثا عن اآلمان. أما فيما يتعلق مبستقبلي في أملانيا فأنا أتعلم اللغة األملانية اآلن ومثل أي شخص قادم جديد ما زال املستقبل غير واضح املعالم لكن أعتقد أنني سأكمل دراستي. وأنا محظوظ جدا لوجودي ضمن أناس لطفاء ناشطني مثلكم حيث أنا صديق ولست الجئ. أسامة: أؤمن مببدأ احلدود املفتوحة واملعابر اآلمنة جلميع الناس. عندما شنت الواليات املتحدة األميركية حربها على العراق ومع بدء حرب لبنان تطوع كثير من السوريني الشباب ملساعدة الالجئني. ونحن اآلن نطلب املعاملة باملثل ونأمل بأن يساعدنا الناس. وفي نفس الوقت على املجتمع الدولي أن يتوقف عن تسييس أزمة الالجئني وممارسته غير األخالقية وتالعبهم بأرواح ومعاناة الناس. وهذا بالضبط ما تفعله تركيا والبلدان األخرى. إذ تقوم هذه الدول بتسييس أزمة الالجئني من دون توفير احلاجات األساسية لهم بينما تستمر في إشعال الفنت القومية. لهذا السبب كثير من الناس يدلون بأصواتهم ملصلحة اليمني املتطرف في أوروبا. علينا أن نتعلم من أخطاء غيرنا مما حدث في حرب لبنان األهلية وحرب أفغانستان وحتى من احلرب العاملية الثانية. حان الوقت لندرك أن النزعة القومية ستقودنا إلى النزاعات املسلحة. أثبتت أحداث طريق البلقان بأنه عندما يتعاون البشر يصبح كل شيء ممكنا بإنشاء رابط حقيقي متني وفهم مشترك يسمح لنا جميعا بأن نكسر جميع احلواجز التي تفرقنا. كما أنها دليل على أن الصداقة ممكنة بغض النظر عن اجلنسية والقومية والتبعية الدينية. من خالل العمل سوية ميكننا جتاوز فروقاتنا. ما آمله هو أن نعيش جميعنا في سالم إذ أن االختالف في الرأي ال يفسد للود قضية. أجريت هذه املقابلة من قبل أصدقاء ناشطني ضمن شبكة )أهال بكم في أوروبا( خالد: شاب سوري يبلغ من العمر 22 عاما ويعيش في أملانيا. في صيف عام 2015 أنشأ خالد صفحة على فيسبوك برفقة حفنة من الالجئني السوريني اآلخرين ويساعدون فيها الالجئني على عبور البحر ويقدمون لهم معلومات مفيدة قبل البدء برحلتهم ويبقون معهم على تواصل عبر واتساب أثناء الرحلة حلني وصولهم إلى بر األمان. وإن استدعت الضرورة يقدمون إرشادات إلعادة تشغيل احملرك في حال توقف أو ارتفعت حرارته ويقومون بإعالم خفر السواحل وتشكيل ضغط على السلطات للتسريع في عملية اإلنقاذ. أسامة: شاب سوري يبلغ من العمر 29 عاما ويعيش في سويسرا. أسامة متطوع في هاتف اإلنذار منذ خريف عام ) هاتف اإلنذار منظمة أنشئت في أكتوبر تشرين األول من عام 2014 من قبل ناشطني في مجال حقوق اإلنسان ومنظمات املجتمع املدني في أوروبا وشمال أفريقيا. يدير املشروع خطا ساخنا لالجئني الذين يواجهون خطر الغرق في البحر األبيض املتوسط. يوثق هاتف اإلنذار ما يحدث حلظة بلحظة ويعبئ الضغط اإلعالمي واإلنساني مباشرة ما يسمح للناشطني بتشكيل ضغط على السلطات للتسريع في عمليات اإلنقاذ باإلضافة إلى تسليط الضوء على عمليات اإلعادة القسرية والتظاهر ضدها وضد مختلف أنواع انتهاكات حقوق اإلنسان.

7 ٦ من خالل العمل سوية ميكننا جتاوز ما يفرقنا مقابلة مع ناشطني سوريني يعيشان في أوروبا. كالكما ناشط في مجال حقوق ودعم املهاجرين لدى عبورهم البحر. هال أخبرمتانا كيف بدأمتا نشاطكما اإلنساني وما هي طبيعة عملكما خ: قررت أن أخوض في هذا املجال ألنني مررت بنفس التجربة. وقابلت الجئني ومهربني وجميع املنخرطني في هذا املجال. واجهت خطر املوت في البحر لكن وحلسن احلظ وصلت ساملا. وعندما متكنت من الوصول إلى أملانيا أصبح أمامي متسع من الوقت ريثما كنت أنتظر حصولي على تصريح اإلقامة. وشاهدت األخبار وسمعت عن الناس الذين ميوتون في البحر وأدركت ضرورة القيام بدوري في مساعدة الالجئني. شاهدت كثيرا من األخبار على فيسبوك عن أناس ماتوا وهم يعبرون البحر انطالقا من نفس النقطة التي انطلقت منها رحلتي. لهذا بدأت بالتفكير برفقة "قررت أن أخوض في هذا املجال ألنني مررت بذات التجربة" خمسة أصدقاء بطريقة نساعد فيها. بالطبع هؤالء األصدقاء مروا بذات التجربة املريرة التي مررت بها. قررنا إنشاء مجموعتني على فيسبوك وواتس آب Whatsapp لدعم الالجئني بشكل مباشر أثناء عبورهم البحر. وأخذت املجموعة باالتساع أكثر فأكثر. وبدأ الناس مبشاركة صفحتنا وطريقة االتصال بنا بينما كنا نقوم بالبحث وبشكل منتظم بني صفحات الهجرة األخرى املوجودة على فيسبوك. وعندما جند أناسا يعلنون عن رغبتهم بالسفر نتواصل معهم ونعرض عليهم أن نبقى على تواصل معهم طوال رحلتهم. رسالتنا بسيطة جدا : خرجنا بنفس الرحلة التي ستخرجون بها ونرغب بدعمكم أثناء رحلة عبوركم. إن أردمت املساعدة فيمكننا تقدميها ومشاركة خبرتنا. كثير من الناس بحاجة إلى هذه املبادرة ألنه وقبل العبور يكون املستقبل غريب املالمح وتكون في أمس احلاجة إلى املشورة والنصح. ما نقوم به لدى معرفتنا بوجود قارب هو إنشاء مجموعة واتساب مخصصة لهذا القارب. ونقوم بإرسال النصائح لهم عن كيفية االستجابة في حالة حدوث طارئ ما وكيف يتم التعامل مع املصابني بانخفاض درجة احلرارة وكيف تتم إعادة تشغيل احملرك ومعلومات مفيدة أخرى. في البداية لم يكن لدينا علم عن مشاريع أخرى وباألخص عن هاتف اإلنذار. قمنا بكل شي بأنفسنا. كانت بحوزتنا أرقام خفر السواحل اليوناني والتركي. لكن واجهتنا مشاكل مادية فاالتصال بخفر السواحل مكلف جدا. احتجنا إلى طريقة مختلفة للتواصل معهم. لم نعرف كيف نحل هذه املشكلة لهذا كان اليوم الذي تعرفنا فيه على هاتف اإلنذار يوما سعيدا. فوجدنا طريقة مختلفة للتواصل مع خفر السواحل ولتشكيل ضغط مباشر عليهم. وجدنا أن اجلهود التي يبذلها هاتف اإلنذار هي جهود جبارة إذ توفر هذه املنظمة خطا مفتوحا على مدار األربع وعشرين ساعة وتقدم العون باالتصال بخفر السواحل أيضا. وقاموا بدعم عملنا بشكل مباشر. ومن ناحية أخرى قمنا بدعم جهودهم إذ لم يكن هاتف اإلنذار معروفا ضمن األوساط السورية والعراقية وكانت لدينا مقدرة أفضل على التواصل مع هذه املجتمعات. أكملنا بعضنا بطريقة أو أخرى. ساعدت أنا شخصيا عديد القوارب مبساعدة هاتف اإلنذار. يوما بعد يوم متكنا من مساعدة الناس في عبور البحر ساملني. أ: أنا مترجم من سوريا درست الترجمة في جامعة دمشق ومتطوع في هاتف اإلنذار في سويسرا. غادرت سوريا إلى لبنان بعد انتهائي من امتحانات اجلامعة لتجنب اخلدمة العسكرية اإلجبارية. ومت ترحيلي الحقا من لبنان بعدما اكتشفت السلطات عملي كمترجم في بيروت. لهذا انتقلت برفقة زوجتي إلى تركيا وبعد مواجهة بعض الصعوبات في إيجاد عمل في تركيا قررنا االنتقال إلى سويسرا. متكنت من الوصول إلى سويسرا بأمان ألن زوجتي سويسرية. أنا ال أدعي بأن معامالت الزواج من شخص أجنبي ليست معقدة جدا وتتطلب جهدا كبيرا لكنها في نفس الوقت وسيلة آمنة. وبالطبع هذا اخليار ليس متاحا للجميع. إذ متكنت من الوصول إلى أوروبا بالطائرة بينما ما زال عديد الالجئني يتخذون قرارات صعبة ويخاطرون بحياتهم كما فعل خالد يحاولون قطع احلدود بشكل غير قانوني أثناء مواجهتهم لقوانني الهجرة الصارمة في االحتاد األوروبي. معظم الناس العالقني عند احلدود لديهم أقارب في أوروبا وبحسب القانون الدولي يحق جلميعهم التقدم للحصول على جلوء. لكن ي حرم الكثير منهم من هذه احلقوق األساسية ويواجه العديد ظروف خطيرة يهربون من إرهاب ليواجهوا إرهابا من نوع مختلف. الدرس الذي علينا تعلمه هو أن الناس سيفعلون املستحيل للوصول إلى بر األمان وإن لم تتوفر لهم طرق آمنة للعبور فسيكونون عرضة جلميع أنواع االستغالل. ومع وجود كل هذه األسباب والظروف أعلنت عن رغبتي باالنضمام إلى هاتف اإلنذار. هاتف اإلنذار شبكة دولية مؤلفة من ناشطني أوروبيني وأفارقة وشرق أوسطيني. أردت استخدام معرفتي باللغات األجنبية في مساعدة الناس قدر اإلمكان. لهذا قابلت صديقا عرفني على املجموعة في مدينتي. وبدأت التدريب على مراقبة عمليات اإلنقاذ وكيف يتم تقدمي الدعم املباشر للعابرين للبحر. وأصبحت جزء من شبكة ضخمة تدير هاتف اإلنذار على مدار الساعة. جميع املتطوعني في هاتف اإلنذار مدركون ملدى أهمية التواصل لدى تعرض قارب حملنة في البحر وأهمية وجود لغة مشتركة. تعاملت مع العديد من احلاالت مع فريقي بعضها انتهى مبآساة ومعظمها انتهى بوصول القارب إلى بر األمان. تعلمنا أن معظم الناس ممن يخاطرون بحياتهم لعبور البحر مدركون أنه من املمكن أال يصلوا إلى وجههتهم لكنهم يخاطرون على كل حال ألن اخليارات املتاحة محدودة. أهم األشياء التي يقوم بها هاتف اإلنذار هي تسليط الضوء على قوانني الهجرة املجحفة وانتهاكات حقوق اإلنسان والتظاهر ضد املمارسات العنصرية. خالد عبرت البحر من تركيا إلى ليسفوس وفي أبريل نيسان من عام 2015 سافرت برا من اليونان إلى أملانيا عبر مقدونيا وصربيا واملجر والنمسا. كيف أثرت جتربتك على نشاطك السياسي خالد: سأستغرق كثيرا من الوقت في إخباركم بكامل الرحلة من مقدونيا إلى أملانيا.. لكن حصلت حادثة مهمة جدا بالنسبة إلي حادثة لن أنساها متى حييت. بعدما وصلنا إلى جزيرة ليسفوس تابعنا طريقنا إلى ثيسالونيكي وقابلنا شخصا هناك " عندما يتعاون البشر يصبح كل شيء ممكنا بإنشاء رابط حقيقي متني وفهم مشترك يسمح لنا جميعا باختراق احلواجز التي تفرقنا" والذي وعدنا بأشياء جميلة كثيرة. أخبرنا بأن عبور احلدود سهل جدا بالسيارة. في ذلك الوقت كانت احلدود املقدونية مضبوطة بشكل صارم لهذا كانت تكلفة التهريب مرتفعة جدا. رافقنا املهربون إلى احلدود املقدونية اليونانية وأخبرونا أن ننتظر في الغابة ريثما تأتي السيارات الصطحابنا لكن ولدى وصولنا إلى هناك لم جند أية سيارات وإمنا أجبرونا على الذهاب إلى سكة القطار حيث وضعونا داخل عربة مغلقة وأغلقوا العربة في منتصف الليل وبقينا هناك حتى الساعة احلادية عشرة صباحا. كدنا نخنتق حيث كان هناك مئتان شخص داخل العربة الواحدة. كان من املفترض أن نذهب إلى مقدونيا ولكن ولسبب ما لم يتابع القطار الرحلة. عند الساعة احلادية عشرة صباحا متكن واحد منا من االتصال بالشرطة ليأتوا ويحررونا من العربة. وجدنا أنفسنا في إيدوميني. ثم مت احتجازنا في مركز للشرطة يوناني لكننا لم نتوقف هنا. بعد اإلفراج عنا حاولنا مجددا لكن هذه املرة سيرا على األقدام. مشينا باجتاه مقدونيا ومن هناك نحو صربيا ثم املجر. قابلت الكثير من اللصوص والعصابات. لكن كانت تلك التجربة حيث كدنا منوت اختناقا صادمة جدا ولن أنساها متى حييت.

8 16 My nationality is the color of the wind Huuriya! means Freedom They have the windows we have the wind Excertps from the play by the Romanian playwright and poet Matei Visniec that was presented in the streets of Thessaloniki in early July as part of the propaganda actions for the No Border Camp 2016 by the Facta Non Verba theater crew THE GUARD OF HUMAN RIGHTS Who s there? Stop! Don t move. One step and you risk passing the borders illegally. And everything illegal will turn against you. WOMAN HOLDING A BABY IN HER ARMS But I need to cross the borders. I left to flee the war. I left to save my ife. ( ) THE GUARD Nationality? WOMAN I no longer have nationality. My nationality is the baby I am carrying in my arms. My nationality is the sky and the stars over my head. My nationality is the birds who fly over the borders. ( ) THE GUARD You are treading the territorial borders of universal human rights. One step and you will have crossed illegally to the field of universal human rights, universally respected and universally recognized.( ) But we shall help you cross legally to the field of absolute human rights and absolute human dignity. But first you have to show us your papers. ( ) WOMAN I don t have a passport. My only passport is my child, which is starting to get cold. ( ) The snowflakes do not need a passport to reach the earth. THE GUARD In any case, we cannot register you as a snowflake. ( ) For us every being corresponds to a legal paper. Hurria! portrays the personal fate of a freedom longing North African who confronts the condition of such policies. (Wednesday July 20, 22:00, Noborder Camp) The young Sami, imprisoned in a static society, lives on the shores of North Africa. Day after day he encounters the same faces, experiences the same arguments and meaningless conversations that make life seem senseless. When he fails to receive a visa for Europe, he dares in the end to risk his life and cross the Mediterranean Sea. But on the other side of the sea, people regard him as a thief/liar and illegal. In his compelling theatre play Hurria!, Riadh Ben Ammar, a political activist with Tunisian background, makes visible how European migration policies affect life in North African societies, causing social, economic and political problems. Dreaming of Life Two one-act plays, Arab poetry recitation, Kurdish songs (Wednesday July 20, 21:00, Noborder Camp) Poetry and theater are a universal language that bridges cultures, gives peoples a voice, crosses the borders and unites people beyond all kinds of walls and enclosures. Dimitris Samir, playwright...they have the windows, we have the wind. They have the ships, we have the waves... Mahmoud al Mawood Let me listen to the palm trees drinking up the rain. Let me listen to the villages sigh and to the migrants struggle with the oars and sail the storms and thunder of the world, whispering rain rain rain Badr Saer A Sayab During NoBorder 2016, Iranian film-director Morteza Jafari will show two documentaries on freeodm of movement and the experience of being trapped in borders insanity. Fictionalized films of Iranian filmmakers will also be screened. Dreaming of Life / Morteza Jafari, 2016 The drama of the refugees has no beginning, but unfortunately no end either. This was the reason for documenting a very small part of the journey, from the Turkish shores to some kind of temporary settlement in Greece. The camera lens becomes the modern-day instrument for creating a historical record of what the journey means. This general overview cannot show the real drama experienced by each person individually, but it hopes to become a thorn in the side of political leaders. Dreaming of Democracy / Morteza Jafari, 2013 A desperate journey, in the heart of Thessaloniki. Seven Iranians, each one for his own personal reasons, leave their homeland and embark on a journey of life. Europe can provide them a different life. It can provide them human rights. Obligatory stop, Greece. There, they met each other, they get imprisoned and they understand that democracy isn t what they imagined. They try by all means to flee the country, living in the fullest every lasting moment still here. Thessaloniki is their new homeland for now. So, they try to become one with the city, to live the greek democracy. Time of the Comet Tirana Year Zero, 2001, Fatmir Koçi. After 1997 tragic events in Albania, Nick, a 23-year old Albanian who lives in the capital of Albania, Tirana, along with his mother and father, seeks for a job, but he feels trapped in a world full of murders and chaos. Everybody wants to leave the county, so does his girlfriend Clara, who moves to Paris to become a model. Nick s father dies. Amidst the criticisms of his mother and the confusion and desperation covering the country, Nick is still unsure whether he wants to leave. In the end Clara returns. to find out that only in their home they are allowed to live their love. Pas ngjarjeve tragjike të vitit 97, Niku 23 vjeçar jeton në Tiranë me të ëmën dhe të atin e sëmurë. I ndershëm dhe bujar, Niku është në kërkim të punës, por ndjen se është i rrethuar nga kaosi dhe vrasjet. Të gjithë që e rrethojnë flasin vetëm për braktisjen e vendit ashtu si edhe Klara, e dashura e tij, e cila ik në Paris. Vdekja e të atit i shkakton dhimbje; Klara kthehet për të kërkuar Nikun dhe të dy pushtohen nga ideja se mund të duhen vetëm në vendin e tyre. Kukumi, 2005, Isa Qosja After being liberated by NATO troops, three patients from a mental institution wander freely outside of the hospital s walls for the first time. However, as the three try to comprehend their surroundings they are met with animosity from the outside world. The prejudice they experience makes them long for the security of the hospital s walls, which may have in fact kept the crazy and chaotic world out. After some experiences in a country torn by war, they prefer to return to the mental institution (selfmanaged now, as all doctors are gone) and lock the crazy world outside. Mbas bombardimeve te NATO-s ne Kosove, administrata serbe braktis vendin.e njejte gje ndodh edhe ne çmendinë nga e cila te gjithe ata qe ndodheshin te izoluar dalin ne boten jashte hekurave,me shprese dhe kureshtje per te shijuar edhe ata lirinë.mbas nje udhetimi neper boten e normalëve,kuptojne se bota jashte eshte e çmendur dhe se e vetmja strehe e lirise eshte ne fund te fundit çmendina. Time of the Comet, 2007, Fatmir Koçi Based on an Ismail Kadare s novel, the film takes place in 1914, when William of Wied was enthroned Prince of Albania. Shestan, a young idealist villager forms a band and travels the country eager to fight for glory and fatherland. After lots of inshane murders and bloodshed, he drops nationalism and returns to his village to get married. On his wedding day Archduke Ferdinand of Austria is assassinated in Sarajevo, marking the beginning of World War I. When Shestan learns about the beginning of the war, his companions ask him about their future actions and the film ends with Shestan replying to them «Play the music louder». Filmi bazohet mbi romanin historic Viti i Mbrapshte i Ismail Kadarese. Ngjarjet zhvillohen ne Shqiperi ne periudhen e Lufterave Ballkanike deri ne fillimin e Luftes se Madhe,periudhe ne te cilen fuqite e medha caktuan si mbret te Shqiperise nje princ te huaj, te quajtur Wied,duke shkaktuar akoma me shume trazira dhe percarje ne shtetin e sapokrijuar.megjithese pergjate gjithe filmit flitet per luften, skena e fundit e filmit eshte nje mesazh paqesor.

9 ٨ جنسیتي ھي لون الریح جزء من مرسحیة املخرج و الشاعر الروماين مايت فینسیك الذي عرض يف طرق سالونیك يف أوائل شھر متوز عىل إطار النشاطات لدعایة الكامب بال حدود من مجموعة أكتا نون.فیربا حارس الحقوق اإلنسانیة.من ھناك أوقف!ال تتحرك! إذا تقدمت خطوة واحدة انك بخطر أن تعرب الحدود بشكل غیر قانوين. و ما ھو غیر قانوين یمكن أن یتحول ضدك األمرأة الذي تحمل يف حضنھا طفل.أنا أرید عبور الحدود. غادرت بلدي حتى أنقذ نفيس من الحرب و املوت )...( الحارس ما ھي جنسیتك اإلمرأة.مل یعد لدي جنسیة.جنسیايت ھي ھذا الطفل يف حضني. جنسیايت ھي السامء و النجوم فوق رأيس. جنسیايت ھي العصافیر التي تطیروا فوق الحدود )...( الحارس أنت موجودة يف الحدود اإلقلیمیة لحقوق اإلنسان العاملیة.إذا تقدمتي خطوة واحدة سوف متري بشكل غیر قانوين إىل نطاق حقوق اإلنسان العاملیة معروف و محرتم عاملیا.)...( )...(.لكن سوف نسمح لك أن متري بشكل قانوين إىل نطاق حقوق اإلنسان املطلق و الكرامة اإلنسانیة املطلقة. لكن یجب أن نرى أوراقك اإلمرأة.لیست لدي جواز سفر. جواز سفري الوحید ھو ولدي الذي بدأ یشعر بالربد.)...( رقاقة الثلج ال تحتاج جواز السفر حتى تصل إىل األرض الحارس.لكن ال نستطیع أن نسجليك مثل رقاقة الثلج.)...( بلنسبة لنا كل كائن یتساوى بورقة قانونیة مسرحية ح رية سيتم عرض مرسحية ح ري ة باللغة العربية يوم األربعاء يف العرشين من يوليو متوز الساعة التاسعة مساء يف مخيم ال حدود No Border املقام يف حرم جامعة ثيسالونييك سامي شاب يعيش عىل ضفاف شامل أفريقيا املطلة عىل البحر األبيض املتوسط سجني ضمن مجتمع ساكن. يوما تلو اآلخر ي صادف األوجه ذاتها ويخوض النقاش الفارغ ذاته ما يجعل حياته تبدو وكأنها من دون معنى. بعدما ر ف ض طلب دخوله إىل أوروبا قر ر أن يخاطر بحياته وأن ي قطع البحر األبيض املتوسط. لكن عند الطرف اآلخر من البحر ينظر الناس إليه عىل أنه سارق وكاذب ومهاجر غري رشعي. يف مرسحية حرية يعود بنا الناشط السيايس ذو الجذور التونسية رياض بن عامر إىل الواقع ليظهر لنا كيف تؤثر سياسات الهجرة األوروبية سلبا عىل مجتمعات بلدان شامل أفريقيا وما تتسبب به من مشاكل اجتامعية واقتصادية وسياسية. تعرض هذه املرسحية قصة شاب شامل أفريقي عاشق للحرية وهو يواجه الظروف الناجمة عن هذه السياسات. هم ميلكون النوافذ ونحن منلك االمواج الشعر واملرسح هي لغة عاملية وجرس حضاري لسامع صوت الشعوب.وهي عابرة للحدود وتجمع الشعوب الحرة بدون حدود ودون اية معوقات هم ميلكون النوافذ ونحن منلك االمواج هم ميلكون السفن ونحن منلك االمواج محمود املاغوط اكاد اسمع النخيل يرشب املطر واسمع القرى تنئ. واملهاجرين يصارعون باملجاذف وبالقلوع عواصف الخليج والرعود,منشدين مطر... مطر... مطر... بدر شاكر السياب حلم احلیاة املخرج االیراين مورتیزا تزافاري سوف یعرض فلمین)دوكمنتیر( ضمن الكامب بال حدود مبوضوع الرحلة و الخربة و االحصار يف الحدود و أفالم خیالیة من مخرجین ایرانیین مورتیزا تزافاري حلم الحیاة 2016 مأساة الالجئین لیست لھ بدایة و لألسف لیست لھ نھایة. ھنا یسجل جزء صغیر من رحلتھم. نتابع الالجئین من الساحل الرتيك اىل احدة أماكن التثبیت يف الیونان. تم محاملة التسجیل التاریخي للوضع الحايل و عدسة الكامیرا تكون الوسائل الحدیثة لھذه املأساة. ھذا التسجیل ال یستطبع أن یسجل املأساة الفردیة من كل شخص لكن یوجد أمل انھ سیكون شوكة.للسلطة اعدم اھتاممھا مورتیزا تزافاري حلم الدیمقراطیة 2013 رحلة یائسة يف قلب سالونیك. سبعة أشخاص من االیران كل واحد لسببھ رحلوا من بلدھم و بدأت رحلت حیاتھم. یضنوا أن أوروبا سوف تقدم لھم فرصة جدیدة حقوق انسانیة و غیر أوضاع. موقف اجباري الیونان. يف الیونان یجتمعون یتم اعتقالھم و احتجازھم و یعلمون أن الدیمقرطیة لیست ما كانوا یظنون. یحاولوا أن یھربوا و یعیشوا كل لحظة يف.حیاتھم بقوة ألن اآلن وطنھم ھو سالونیك. أصبحوا واحد مع املدینة و یعسشوا يف جلدھم الخربة املسامیة بالدیمقراطیة الیونانیة مهرجان الفيلم األلباني تیرانا عام صفر اخراج: فامتیر كوسي بعد األحداث املأساویة يف عام 1997 شب اسمھ نیك و عمره 23 سنة یعیش مع عائلتھ يف العاصمة ألبانیا تیرانا. آمین و مھذب. نیك یبحث عن العمل لكن یشعر محرص يف عامل القتل و الفوىض. الجمیع یتحدث فقط عن طریقة مغادرة البلد و عشیقتھ كالر ایضٱ الذي سرتحل اىل عاصمة فرنسا باریس. وفاة والده یسبب األمل و كالرا تعود اىل بلدھا حتى.تبحث عنھ فاإلثنین فھموا أن فقط يف بلدھم یستطیعوا أن یعیشوا محبوبین كوكومي 2005 اخراج: عیسى كوسج بعد تفجیرات ناتو يف كوسوفو اإلدارة الرصبیة تھجر البلد. نفس اليشء یحدث يف مشفى املجانین و جمیع السجناء یخرجوا إىل العامل الخارجي مع األمل و الفضول أن یستمتعوا. بدورھم حریتھم. من بعد الرحلة إىل عامل طبیعي علموا أن العامل الخارجي ھو مشفى املجانین و امللجأ الوحید للحریة ھو مشفى املجانین وقت املذنب الفضائي 2007 اخراج: فامتیر كوسي یستند الفلم لروایة تاریخیة العصور املظلمة إلسامعیل كانتاري. األحداث حدثت يف ألبانیا يف الحروب البالقانیة حتى بدایة الحرب الكبیر يف ھذه الفرتة القوة العضمة عینت ملك.أجنبي اسمھ وید و خلق املزید من االضطرابات و الرصاعات الداخلیة يف الدولة الحدیثة. و مع أن الفلم يف كل مدتھ بتكلم عن الحرب. املشھد اآلخیر یعطي رسالة ضد الحرب

10 14 The Balkan corridor a retrospective on migration struggles and state repression During the first half of 2015, migratory movements opened new ways across the borders of Europe, from the Turkish coasts and Greek islands over the Balkans to Northern Europe. Migration through the Balkans is not a new phenomenon; people denied access to legal routes across borders have long forged their own paths through the region. However, in October 2015 the so-called humanitarian corridor, which was formed in the interplay of the new paths created by autonomous movements and governmental responses, began channelling refugees on a state-controlled route across the Balkans. The paradoxical humanitarian corridor developed into a temporary passageway of free movement on the one hand, but became heavily state and police controlled on the other. After a limited time of relatively free passage, the Balkan corridor became more and more restricted to a continuously reduced number of nationalities. Eventually, on 8 March, officials from the countries along the route announced the complete closure of the Balkan corridor, meaning that only those with valid visas could pass the borders. In the ensuing weeks and months, Idomeni became a very visible and mediatised symbol of the inhumane consequences of the European border regime. After much speculation about how long the camp would be tolerated, on 24 May, those who remained in Idomeni were evicted by mass police forces. In this article, we look back on some of the key events of the last few months and conclude with some remarks about the current situation. The first major restriction of movement on the Balkan Route was the closure of the Serbian-Hungarian border in September Protests against the closure were answered with heavy state violence. The decision to reintroduce border controls forced refugees coming up from Serbia to swerve west, creating a politically manufactured humanitarian crisis at the Serbo-Croatian border. Croatian authorities reacted slowly, and for the first few days, refugees had to cross the border by foot, without adequate infrastructure to meet basic needs on either side of the border. They had to walk 20 kilometers in the freezing rain, through fields and mud having only one foreseeable option of shelter, the police-run camp of Opatovac, where they would be processed and given registration cards before being authorized to pursue their route. The border closure and the attempts to manage the groups waiting there for hours created a desperate situation at the Bapska-Berkasovo crossing at the Serbo-Croatian border. The control and restrictions imposed on the movement of people resulted in a politically induced humanitarian catastrophe. Nevertheless, the ongoing strength of the refugee movement forged another path across the borders of Europe: Between October and November 2015, thousands of refugees could travel to their desired destinations by train via Croatia and Slovenia, despite the increasingly stringent control system. The months afterwards saw more political decisions to restrict movement along the Balkan Route. On the 18 th of November 2015, Slovenia closed its borders for refugees who could not demonstrate that they were from Syria, Afghanistan or Iraq. This created a domino effect in Croatia, Serbia and Macedonia, with each state practicing some form of segregation. From then on, officially only people with Greek registration papers stating Syria, Afghanistan or Iraq as a country of origin were allowed to pass the Greek-Macedonian border in Idomeni, the entry point to the corridor. The decision to partially close the border created yet another politically sanctioned crisis. In Idomeni, many of those who w e r e n o t allowed to pass had no shelter, no protection from the rain and cold, and insufficient access to food. The people who were prevented from crossing the border protested for several days, demanding the reopening of the border. While a group of refugees went on hunger strike and sewed their lips together, the militarisation of the border increased; Macedonian military units and Greek police officers were deployed at the border, a new barbed wire fence was constructed, and Frontex established an operational unit. The violence that goes hand in hand with border militarisation erupted several times: The border guards repeatedly shot teargas and rubber bullets at groups of refugees who were trying to pass the border without authorisation. On Wednesday 9 December, 400 Greek riot police officers were deployed to evict the people who were waiting in Idomeni. The police surrounded the camp and started pushing people out of their tents and into buses heading for Athens, 6 hours away from the border. Around 300 people refused to enter the buses, there were protests and several arrests, while media and independent observers were denied access to the camp. People s tents were cut open by police and those inside removed, leaving scenes of destruction. For a few weeks after the partial closure of the corridor, a constant number of people were still allowed to pass through Idomeni. However, mid-february saw the beginning of a similar unfolding for Syrian, Iraki and Afghani (SIA) nationals to what had happened at the end of November for the non-sia nationals. Afghanis were evicted from the camp in Idomeni and no longer let into the corridor, as control measures became harsher and harsher. Syrians and Iraqis could still pass, but in highly reduced numbers, forcing hundreds to set up camp at the border crossing in Idomeni and wait their turn. In reality, this waiting in line functioned at the beginning at least as a token of hope. As long as some could still pass, even if only 20 a day, there was still hope. Enduring the dire conditions in Idomeni could be done, insofar as it was the price to pay to cross the gateway to Germany. The diminished number of people allowed through, lasted a couple of weeks until finally, on 8 March, officials of the Balkan Route states announced the reintroduction of Schengen and henceforth the closure of the humanitarian corridor. The eventual closure of the Balkan Route at the Greek- Macedonian border created another humanitarian crisis, making Idomeni the symbol of the inhumane consequences of EU border policies. Thousands were stuck, again exposed to the weather conditions and insufficient access to basic provisions. But people refused to give up and leave Idomeni. On 14 March, people gathered in Idomeni and started walking towards Macedonia, crossing a river, and eventually the border into Macedonia. However, what started as the second March of Hope soon turned into another instance of restrictive policies of control and closure. In Macedonia, refugees were separated from journalists and independent observers. The circa 2000 refugees, who had entered Macedonia were pushed back to Greece through holes in the fence, group by group, without consideration of their individual circumstances or the possibility to ask for international protection. The push-back in March was, and to this date remains, the largest and most mediatized one. But it is part of a systematic policy of push-backs: many refugees try every night and many are forced back. With the border closure, the people-smuggling business picked up again and smuggling prices rose, showing just how hypocritical the anti-smuggler rhetoric of EU leaders is. Many of the people stuck in Greece, would have the right to apply for family reunification under Dublin III and everyone would have the right to apply for asylum. However, access to these basic rights is currently denied. To divert attention away from the situation in Idomeni, the authorities increasingly tried to convince refugees to move away from Idomeni and stay in government-organised and military-run camps instead. However, and contrary to the official rhetoric presenting these camps as a better alternative to Idomeni, the conditions in these camps are humiliating and inacceptable. Instead of agreeing to take the provided buses to the camps, many refugees stayed in Idomeni: self-organising daily survival, trying to cross to Macedonia and protesting repeatedly. In late May, the refugees in Idomeni were evicted for the second time. Police forces were deployed to the area and independent observers were prevented from entering, after several days of restricting food deliveries and electricity cuts. The official rhetoric emphasised that the operation was carried out without violence. But how voluntary could the departure of people have been when there was no other choice and a heavy presence of riot police? Idomeni was a focal point situated right on a border. The removal of the people from this pressure point, makes it more difficult to self-organise close to the border, while making it easier to divert public attention away from the inacceptable situation caused by border closures. The corridor - with all its restrictions - remains a historical event initiated by the movement of people, which enabled thousands to reach central Europe in a relatively quick and safe manner. Although this passageway is now closed, the struggles of people in Greece and elsewhere for freedom of movement continue. The Balkan Route is not dead but those who travel are more invisibilised and consequently more endangered than before. June 2016

11 15 Εθνικότητά μου το χρώμα του ανέμου Huuriya! σημαίνει Ελευθερία Αυτοί έχουν τα παράθυρα εμείς τον άνεμο Aποσπάσματα από θεατρικό έργο του Ρουμάνου σκηνοθέτη και ποιητή Ματέι Βίσνιεκ που παρουσιάστηκε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης στις αρχές Ιουλίου στο πλαίσιο των δράσεων προπαγάνδισης του no border camp από την ομάδα facta non verba Ο ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ Ποιος είναι εκεί; Στοπ! Μην κουνηθείς! Ένα βήμα να κάνεις, κινδυνεύεις να περάσεις παράνομα τα σύνορα. Κι ό,τι είναι παράνομο, μπορεί να στραφεί εναντίον σου. H ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ Μα θέλω να περάσω τα σύνορα. Έφυγα να γλυτώσω από τον πόλεμο. Έφυγα να γλυτώσω από τον θάνατο. (...) Ο ΦΡΟΥΡΟΣ Εθνικότης; Η ΓΥΝΑΙΚΑ Δεν έχω πια εθνικότητα. Εθνικότητά μου είναι αυτό το παιδί που κουβαλάω στην αγκαλιά μου. Εθνικότητά μου είναι ο ουρανός με τ άστρα πάνω από το κεφάλι μου. Εθνικότητά μου είναι τα πουλιά που πετάνε πάνω από τα σύνορα. (...) ΦΡΟΥΡΟΣ Βρίσκεσαι στα εδαφικά σύνορα των παγκόσμιων ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ένα βήμα να κάνεις, θα περάσεις παράνομα στο πεδίο των παγκόσμιων ανθρώπινων δικαιωμάτων, παγκοσμίως αναγνωρισμένο και παγκοσμίως σεβαστό. (...) Όμως θα σε βοηθούσουμε να περάσεις νόμιμα στο πεδίο των απόλυτων ανθρώπινων δικαιωμάτων και της απόλυτης ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αλλά πρέπει πρώτα να μας δείξεις τα χαρτιά σου. (...) Η ΓΥΝΑΙΚΑ Δεν έχω διαβατήριο. Το μόνο μου διαβατήριο είναι το παιδί μου, που αρχίζει να κρυώνει. (...) Οι νιφάδες του χιονιού για να φτάσουν στη γη δεν χρειάζονται διαβατήριο. Ο ΦΡΟΥΡΟΣ Πάντως δεν μπορούμε να σε γράψουμε σαν νιφάδα χιονιού. (...) Για μας λοιπόν κάθε ον ισούται με ένα νόμιμο χαρτί. Το Huuriya! αποτελεί την προσωπική μαρτυρία ενός βορειοαφρικανού που αναζητά την ελευθερία του κι έρχεται αντιμέτωπος με την πολιτική της Ευρώπης. (Τετάρτη 20 Ιούλη, 22:00, Noborder Camp) Ο νεαρός Σάμι ζει εγκλωβισμένος σε μια στατική κοινωνία στις όχθες της Βόρειας Αφρικής. Κάθε μέρα τα ίδια: Ίδια πρόσωπα, ίδιες εμπειρίες, ίδιοι καυγάδες, ίδιες ατέρμονες κι άσκοπες κουβέντες... Νιώθει πως η ζωή του δεν έχει νόημα. Προσπαθεί να βγάλει βίζα για να πάει στην Ευρώπη. Δεν τα καταφέρνει κι αποφασίζει να ρισκάρει τη ζωή του περνώντας τη Μεσόγειο με βάρκα. Στην αντίπερα όχθη όμως, τον αντιμετωπίζουν ως κλέφτη, ψεύτη και παράνομο. Στο συναρπαστικό θεατρικό του μονόπρακτο ο Ριάντ Μπεν Αμάρ, πολιτικοποιημένος μετανάστασης από την Τυνησία, δείχνει τις καταστροφικές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις που έχει η ευρωπαϊκή διαχείριση της μετανάστευσης στις βορειοαφρικανικές χώρες. Το όνειρο της Ζωής Δύο μονόπρακτα, απαγγελία αραβικής ποίησης, κουρδικά τραγούδια (Τετάρτη 20 Ιούλη, 21:00, Noborder Camp) Η ποίηση και το θέατρο αποτελούν μια παγκόσμια γλώσσα, μια γέφυρα πολιτισμών, που δίνει φωνή στους λαούς, περνάει τα σύνορα κι ενώνει τους ανθρώπους σε έναν κόσμο ελεύθερο χωρίς τείχη και περιορισμούς. Δημήτρης Σαμίρ, σκηνοθέτης...αυτοί έχουν τα παράθυρα εμείς τον άνεμο, αυτοί έχουν τα καράβια εμείς τα κύματα... Μαχμούντ Αλ Μαγούντ Λίγο ακόμα ν ακούσω τους φοίνικες να πίνουν τη βροχή ν ακούσω τα χωριά ν αναστενάζουν και τους μετανάστες να παλεύουν με τα κουπιά και τα πανιά και τις μπόρες του κόσμου και τις βροντές, ψελλίζοντας βροχή βροχή βροχή Μπαντρ Σααέρ Α Σαγιάμπ Στο πλαίσιο του No Border ο ιρανός σκηνοθέτης Μορτεζά Τζαφαρί θα προβάλλει δύο ντοκυμαντέρ με θέμα το ταξίδι και την εμπειρία του εγκλωβισμού στην παράνοια των συνόρων, καθώς και μυθοπλαστικές ταινίες ιρανών σκηνοθετών ΜΟΡΤΕΖΑ ΤΖΑΦΑΡΙ, Το όνειρο της Ζωής, 2016 Το δράμα των προσφύγων δεν έχει αρχή, αλλά δυστυχώς ούτε και τέλος. Εδώ καταγράφεται ένα πολύ μικρό τμήμα του ταξιδιού τους. Ακολουθούμε τους πρόσφυγες από τα παράλια της Τουρκίας έως την «κάποια» εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Επιχειρήθηκε μια ιστορική καταγραφή της τρέχουσας κατάστασης, με τον κινηματογραφικό φακό να αποτελεί το πλέον σύγχρονο μέσο αυτού του δράματος. Αυτή η γενική καταγραφή αδυνατεί να καταγράψει μεμονωμένα το δράμα του κάθε ανθρώπου, αλλά υπάρχει η ελπίδα ότι θα αποτελέσει ένα αγκάθι στην αδιαφορία των ιθυνόντων. ΜΟΡΤΕΖΑ ΤΖΑΦΑΡΙ, Το όνειρο της δημοκρατίας, 2013 Ένα απεγνωσμένο ταξίδι στην καρδιά της Θεσσαλονίκης. Επτά Ιρανοί, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, φεύγουν από την πατρίδα τους και ξεκινούν το ταξίδι της ζωής τους. Πιστεύουν ότι η Ευρώπη θα τους προσφέρει μια νέα ευκαιρία, ανθρώπινα δικαιώματα και άλλες συνθήκες. Αναγκαστικός σταθμός η Ελλάδα. Εκεί συναντιούνται, συλλαμβάνονται και κρατούνται και συνειδητοποιούν ότι η δημοκρατία δεν είναι αυτό που νόμιζαν. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποδράσουν, βιώνοντας έντονα κάθε στιγμή, αφού προς το παρόν πατρίδα τους είναι η Θεσσαλονίκη. Γίνονται ένα με την πόλη και ζούνε στο πετσί τους την εμπειρία της λεγόμενης ελληνικής δημοκρατίας. Ο καιρός του Κομήτη Τίρανα Έτος Μηδέν, 2001, Σκηνοθεσία: Fatmir Koçi. Μετά τα τραγικά γεγονότα του 1997, ο Nικ, ένας νέος 23 χρονών, ζει στα Τίρανα με τη μητέρα και τον πατέρα του. Τίμιος και ευγενικός, ο Νικ, αναζητά εργασία, αλλά αισθάνεται εγκλωβισμένος σε ένα κόσμο γεμάτο φόνους και χάος. Όλοι γύρω του μιλάνε μόνο για το πώς θα εγκαταλείψουν τη χώρα, το ίδιο και η Κλάρα, η αγαπημένη του, η οποία φεύγει για το Παρίσι. Ο θάνατος του πατέρα του προκαλεί πόνο: η Κλάρα γυρνάει πίσω να τον ψάξει, έτσι οι δυο τους συνειδητοποιούν ότι μόνο στον τόπο τους τούς επιτρέπεται να αγαπιούνται. Κουκούμι 2005, Σκηνοθεσία: Isa Qosja Μετά τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στο Κόσοβο, η σερβική διοίκηση εγκαταλείπει τη χώρα. Το ίδιο συμβαίνει και στο «τρελοκομείο» από το οποίο όλοι οι τρόφιμοι βγαίνουν στον έξω κόσμο, με ελπίδα και περιέργεια να απολαύσουν κι αυτοί με τη σειρά τους την «ελευθερία». Μετά απο ένα ταξίδι στο κόσμο των «φυσιολογικών», συνειδητοποιούν οτι ο έξω κόσμος είναι τελικά το τρελοκομείο και το μόνο καταφύγιο ελευθερίας είναι το «τρελοκομείο». Ο καιρός του Κομήτη, 2007, Σκηνοθεσία: Fatmir Koçi Η ταινία βασίζεται στην ιστορικό μυθιστόρημα «Σκοτεινοί καιροί» του Ισμαήλ Κανταρέ. Τα γεγονότα διαδραματίζονται στην Αλβανία των Βαλκανικών Πολέμων, ως την αρχή του Μεγάλου Πολέμου, περίοδος στην οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις όρισαν ως βασιλιά της Αλβανίας έναν ξένο πρίγκιπα, τον Wied, δημιουργώντας έτσι περισσότερες ταραχές και εσωτερικές διαμάχες στο νεοσύστατο κράτος. Παρόλο που σε όλη τη διάρκεια της ταινίας όλη η συζήτηση κινείται γύρω απο τον «πόλεμο», η τελευταία σκηνή είναι ένα «αντιπολεμικό» μήνυμα.

12 12 Παρασκευή 15 Ιούλη Friday July 15 Σάββατο 16 Ιούλη Saturday July 16 Κυριακή 17 Ιούλη Sunday July 17 Δευτέρα 18 Ιούλη Monday July 18 Tρίτη 19 Ιούλη Tuesday July 19 αφίξεις συμμετεχόντων / arrivals 18:00 πρώτη γενική συνέλευση / first plenary 21:00 προβολή / documentary People without faces συναυλία υποδοχής / welcome concert Unshaped Ahead (loops & violin-based storytelling) Lostre (ska punk) Electro Vampires (atmospheric goth & glamor rock) Τούρι Μπέρι (jazz punk) Guts Pie Earshot (deep cello trip hop) 11:00 Χώρος Γυναικών* (Διεθνείς ομάδες γυναικών και γυναίκες από τα κέντρα μετεγκατάστασης)/ Women*Space (International women*groups and women* from the relocation centers) 11:00 Balkan route Networking Meeting Opening Plenary - Welcome, Introduction, Inputs, first Discussion Ongoing daily struggles and transnational perspectives on the Balkan route Solidarity and support: Self-organisation, mixed organisation, volunteers, transnationalisation 21:00 Disruptive Film Festival (S. Millner & Ε. Larsen, N.Y., USA) Θεατρική παράσταση / Theater Performance Το Σπίρτο (Αθήνα): Κοριολάνος / Coriolanus, William Shakespeare During the day: Live mural painting by NoBorder GraffitiCrew 9.30 μηχανοκίνητη πορεία στα κέντρα «φιλοξενίας» -εκτόπισης γύρω από τη Θεσσαλονίκη / caravan to the relocation centers around Thessaloniki (αναχώρηση από τον χώρο του camp / departure from NoBorder Camp) 13:00 Ομιλίες μεταναστ(ρι)ών από τα κέντρα «φιλοξενίας»-εκτόπισης Migrants from the relocation centers address the NoBorder Camp in an open meeting 16:00 Balkan route Networking Meeting to Common social struggles, sensitivity versus criminalisation Final plenary: Brief conclusions from the workshops, Discussion on Perspectives 18:00 Presentation Migrants & workers struggles: the occupied factory VIOME. 21:30 Short Film Festival Clips and Videos from the external borders and from the Balkan Route Film projection: Detention Without Walls (B. Holtom, We Will Rise UK) 9.30 μηχανοκίνητη πορεία στα κέντρα «φιλοξενίας» -εκτόπισης γύρω από τη Θεσσαλονίκη / caravan to the relocation centers around Thessaloniki Workshops α Four parallel sessions A1. State and Hyperstate governmental policies for moving populations (Room 1) B. Strategies and practices for survival, solidarity and fighting for freedom (Room 2) C1. Solidarity, networking, communication, mutual aid and commoning of the moving populations (Room 3) D. Sensing the Borders: affective migrant subjectivities and strategies of (self) representation (Room 4) Inputs from: Alarm Phone, Antithesis, Antiauthoritarian Movement (AK), Anti-racist Front (Slovenija), Clandestina, Fabrika Yfanet squat, Hackborders project, Migrant Solidarity Network (Ankara), Pinknoise (Netherlands), Silent University Athens etc. 20:00 Plenary «European-Mediterranean networking» 22:00 Disruptive film festival Short festival of Albanian-speaking movies: a) Kukumi (Isa Qosja, 2005) 9.30 μηχανοκίνητη πορεία στα κέντρα «φιλοξενίας» -εκτόπισης γύρω από τη Θεσσαλονίκη / caravan to the relocation centers around Thessaloniki Workshops α Three parallel sessions A2. State and Hyperstate governmental policies for moving populations (Room 1) E. Gender aspects of immigration - Age aspects of immigration (Room 2) C2. Solidarity, networking, communication, mutual aid and commoning of the moving populations (Room 3) Inputs from: Atelier Without Borders (Istanbul), Babylonia journal, Collective for Social Anarchism Black & Red, Fabrika Yfanet squat, Freedom Coop, International Women Space, Moving Europe, No Borders Morocco, NoBorder Tunisia, WatchTheMed Alarm Phone 20:00 Plenary «Migrants self-organizing» 22:00 Disruptive film festival Short festival of Albanian-speaking movies: b) Time of the Comet (Fatmir Koçi, 2008) c) Tirana Year Zero (Fatmir Koçi, 2001)

13 13 Τετάρτη 20 Ιούλη Wednesday July 20 Πέμπτη 21 Ιούλη Thursday July 21 Παρασκευή 22 Ιούλη Friday July 22 Σάββατο 23 Ιούλη Saturday July 23 Κυριακή 24 Ιούλη Sunday July Πορεία στα κέντρα κράτησης στο Παρανέστι και την Ξάνθη Protests at the detention centers at Paranesti (Drama) and Xanthi (αναχώρηση από τον χώρο του camp / departure from NoBorder Camp) 21:00 They have the windows we have the wind Δύο μονόπρακτα, απαγγελία αραβικής ποίησης, κουρδικά τραγούδια / Two one-act plays, Arab poetry recitation, Kurdish songs Επιμέλεια Δημήτρης Samir, σκηνοθέτης (Συρία-Ελλάδα) / Α compilation by Dimitris Samir, playwright (Syria-Greece) θεατρική παράσταση / theater performance Rhiad (Τυνησία/Tunisia): Huuriya σημαίνει Ελευθερία Huuriya Means Freedom συναυλία / concert Baris Bal Trio Istanbul/Thessaloniki (traditional oriental & Ottoman court music) Interrail (ethnic & Balkan tunes) 9.30 μηχανοκίνητη πορεία στα κέντρα «φιλοξενίας» -εκτόπισης γύρω από τη Θεσσαλονίκη / caravan to the relocation centers around Thessaloniki (αναχώρηση από τον χώρο του camp / departure from NoBorder Camp) 18:00 διαδήλωση Migrants Pride στο κέντρο της Θεσσαλονίκης Migrants Pride demonstration in the center of Thessaloniki 21:00 συναυλία / concert Λ.Ο.Σ. Δυσλειτουργικές Αφηγήσεις / Dysfunctional narrations (rap) Καταχνιά / Katachnia (deep art crust) BMW Rockers 57 (speed n roll) Workshops Two parallel sessions F. Three hour training in direct action skills (concert site) G1. Connection between the struggles of the locals and the immigrants (Room 3) 12:00-15:00 Open meeting / plenary on the struggle against goldmines in Ηalkidiki Workshops α Three parallel sessions G2. Connection between the struggles of the locals and the immigrants (Room 1) H. Living together and struggling together (Room 2) I. Solidarity structures, squats-social struggle centers (Room 3) Inputs from: Black & Red, BeyondEurope, Calais Migrant Solidarity, Istanbul Syrian cultural association, Istanbul migrant solidarity kitchen, Kapılar community center (Izmir), Meltingpot (Italy), No Borders Italy, PrekärLab (Frankfurt), Housing squats for migrants from Athens, Thessaloniki, Milano, Frankfurt 20:00 Plenary «Networking of selforganized structures» 23:00 Disruptive film festival Short Iranian film festival α 9.30 Πορεία στον φράχτη του Έβρου Protest at the Greek/Turkish border at the Evros fence (αναχώρηση από τον χώρο του camp / departure from NoBorder Camp) 21:00 Disruptive film festival Short Iranian film festival: Morteza Jafari (σκηνοθέτης / director) a) Dreaming of Life, 2016 b) Dreaming of Democracy, :00 Farewell party Συμπεράσματα των workshops / Γενική συνέλευση Conclusions of the workshops / Plenary GENERAL INFO NoBorder Camp venue: Aristotle University campus People can start camping from Thursday, July 14 Facilities: showers portable toilets breakfast & dinner by collective NoBorder Kitchen kitchens by groups of migrants kindergarten infopoint NoBorder Radio Legal Team Workshops structure: Workshops are organized in parallel sessions. Each session consists of 4 (or 3) related presentations. The full program of the workshops and abstracts of the presentations on the NoBorder site: Contact NoBorder 2016: contact@noborder2016.com

14 10 Η Βαλκανική Οδός μια αναδρομή στους μεταναστευτικούς Kατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, η κίνηση των μεταναστευτ(ρι)ών άνοιξε νέα περάσματα στα σύνορα της Ευρώπης, από τις ακτές της Τουρκίας και τα ελληνικά νήσια, μέσω των Βαλκανίων, προς τη Βόρεια Ευρώπη. Η μετανάστευση μέσω των Βαλκανίων δεν είναι ένα νέο φαινόμενο: όσοι/ες τους αρνούνταν τη νόμιμη διέλευση των συνόρων έχουν εδώ και χρόνια φτιάξει τα δικά τους περάσματα μέσα από την περιοχή. Tον Οκτώβριο του 2015 δημιουργήθηκε ο λεγόμενος «ανθρωπιστικός διάδρομος» (ως απάντηση στις νέες διαδρομές που είχε δημιουργήσει η αυτόνομη κίνηση των μεταναστ(ρι)ών, σε συνδυασμό με τις μέχρι τότε αντιδράσεις των κυβερνήσεων) και άρχισε η διοχέτευση των πρόσφυγων σε μια κρατικά ελεγχόμενη βαλκανική διαδρομή. Ο παράδοξος αυτός «ανθρωπιστικός διάδρομος» ήταν αφενός ένα προσωρινό πέρασμα ελεύθερης κυκλοφορίας, ωστόσο οδηγούσε σε ένα ολοένα μεγαλύτερο έλεγχο από την αστυνομία και το κράτος. Μετά από ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα σχετικά ελεύθερης διέλευσης, ο βαλκανικός διάδρομος άρχισε σταδιακά να κλείνει για ανθρώπους όλο και περισσότερων εθνικοτήτων. Τελικά, στις 8 Μαρτίου 2016, κρατικοί αξιωματούχοι από χώρες κατά μήκους της διαδρομής ανακοίνωσαν το πλήρες κλείσιμο του βαλκανικού διαδρόμου, πράγμα που σήμαινε ότι στο εξής μόνο άνθρωποι με έγκυρες βίζες θα μπορούσαν να περάσουν τα σύνορα. Στις επόμενες εβδομάδες και μήνες, η Ειδομένη έγινε ένα πολύ ορατό και δημοφιλές στα media σύμβολο των απάνθρωπων συνεπειών του ευρωπαϊκού συνοριακού καθεστώτος. Μετά από πολλές εικασίες σχετικά με το πόσο καιρό θα παρέμενε ανεκτή η ύπαρξη του καταυλισμού, στις 24 Μαΐου 2016, όσοι παρέμεναν στην Ειδομένη εκδιώχθηκαν από μεγάλο αριθμό αστυνομικών δυνάμεων. Σε αυτό το άρθρο, θα ανατρέξουμε σε μερικά από τα βασικά γεγονότα των τελευταίων μηνών και θα διατυπώσουμε κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με τη σημερινή κατάσταση. Ο πρώτος μεγάλος περιορισμός της ελευθερίας μετακίνησης στο βαλκανικό πέρασμα ήταν το κλείσιμο των συνόρων Σερβίας-Ουγγαρίας τον Σεπτέμβρη του Οι διαμαρτυρίες ενάντια στο κλείσιμο απαντήθηκαν με άγρια καταστολή και κρατική βία. Η απόφαση για την επαναφορά των ελέγχων στα σύνορα ανάγκασε τους πρόσφυγες που ανέβαιναν από τη Σερβία να στρίψουν δυτικά, γεγονός που προκάλεσε μια τεχνητή ανθρωπιστική κρίση στα σύνορα Σερβίας-Κροατίας. Οι κροατικές αρχές δεν αντέδρασαν άμεσα, έτσι τις πρώτες ημέρες, οι πρόσφυγες διέσχιζαν τα σύνορα με τα πόδια, χωρίς επαρκή υποδομή που να καλύπτει τις βασικές ανάγκες σε καμία πλευρά των συνόρων. Έπρεπε να περπατούν 20 χιλιόμετρα στην παγωμένη βροχή, μέσα από γεμάτα λάσπη χωράφια με μία μόνο επιλογή ως καταφύγιο, το διοικούμενο από την αστυνομία στρατόπεδο του Opatovac, όπου ελέγχονταν και τους δίνονταν κάποια χαρτιά που τους επέτρεπαν να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το κλείσιμο των συνόρων και οι μέθοδοι που εφαρμοζόνταν για τον έλεγχο χιλιάδων ανθρώπων που περίμεναν για ώρες στα σύνορα δημιούργησαν μια απελπιστική κατάσταση στο συνοριακό πέρασμα Bapska-Berkasovo στα σερβο-κροατικά σύνορα. Ο έλεγχος και οι περιορισμοί στην κυκλοφορία των ανθρώπων προκάλεσαν (από πολιτική επιλογή) μια ανθρωπιστική καταστροφή. Παρ όλα αυτά, η συνεχιζόμενη δύναμη της μετακίνησης των προσφύγων δημιούργησε ένα άλλο πέρασμα στα ευρωπαϊκά σύνορα: τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 2015 χιλιάδες πρόσφυγες κατάφεραν να φτάσουν με τρένα στους προορισμούς που επιθυμούσαν μέσω της Κροατίας και της Σλοβενίας, παρά το ολοένα αυστηρότερο σύστημα ελέγχου. Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα άρχισαν να λαμβάνονται όλο και περισσότερες πολιτικές αποφάσεις περιορισμού της κίνησης μέσω της βαλκανικής οδού. Στις 18 Νοεμβρίου 2015, η Σλοβενία έκλεισε τα σύνορά της στους πρόσφυγες που δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι προέρχονταν από τη Συρία, το Αφγανιστάν ή το Ιράκ. Αυτό δημιούργησε ένα φαινόμενο ντόμινο στην Κροατία, τη Σερβία και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, με κάθε κράτος να ξεκινά την εφαρμογή διαχωρισμών. Από την ημερομηνία εκείνη κι έπειτα, μόνο όσοι και όσες διέθεταν ελληνικά έγγραφα στα οποία αναφερόταν ως χώρα προέλευσής τους η Συρία, το Αφγανιστάν ή το Ιράκ είχαν επισήμως τη δυνατότητα να περάσουν τα σύνορα στην Ειδομένη, το σημείο δηλαδή εισόδου στον διάδρομο. Η απόφαση για εν μέρει κλείσιμο των συνόρων δημιούργησε μία ακόμα κρίση, η οποία ήταν επίσης αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής. Πολλοί από εκείνους που δεν τους επιτρεπόταν να περάσουν παρέμεναν στην Ειδομένη δίχως καταφύγιο, χωρίς καμία προστασία από τη βροχή και το κρύο και με ανεπαρκή πρόσβαση σε τρόφιμα. Για αρκετές συνεχόμενες ημέρες υπήρχαν διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, μια ομάδα προσφύγων έραψαν τα χείλη τους και ξεκίνησαν απεργία πείνας, ωστόσο η μόνη αλλαγή ήταν η αύξηση της στρατιωτικοποίησης των συνόρων. Στα σύνορα αναπτύχθηκαν στρατιωτικές δυνάμεις της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και μονάδες της ελληνικής αστυνομίας, τοποθετήθηκε αγκαθωτό συρματόπλεγμα και η Frontex μετέφερε στην Ειδομένη επιχειρησιακές μονάδες. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ξέσπασε η βία εκείνη η οποία συνοδεύει τη στρατιωτικοποίηση των συνόρων: επανειλημμένα ρίχτηκαν δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες σε ομάδες προσφύγων που προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα. Την Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015 στάλθηκαν στη Ειδομένη 400 αστυνομικοί των ΜΑΤ. Η αστυνομία περικύκλωσε το στρατόπεδο και άρχισε να βγάζει τους ανθρώπους από τις σκηνές τους και να τους φορτώνει σε λεωφορεία με προορισμό την Αθήνα, 6-7 ώρες από τα σύνορα. Γύρω στους 300 μετανάστ(ρι)ες αρνήθηκαν να μπούνε στα λεωφορεία, υπήρξαν διαμαρτυρίες και αρκετές συλλήψεις, ενώ η αστυνομία απαγόρευσε την πρόσβαση στον καταυλισμό σε ανεξάρτητους παρατηρητές αλλά και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η ελληνική αστυνομία έσκιζε τις σκηνές τραβώντας έξω τους μετανάστες. Ό,τι απέμεινε μετά το τέλος της επιχείρησης ήταν μια εικόνα καταστροφής. Για μερικές εβδομάδες μετά το μερικό κλείσιμο του διαδρόμου, ένας σταθερός αριθμός ανθρώπων εξακολουθούσε να περνάει νόμιμα μέσω της Ειδομένης. Ωστόσο, στα μέσα Φεβρουαρίου ξεκίνησε η εφαρμογή για τους υπηκόους Συρίας, Ιράκ και Αφγανιστάν (SIA) μιας πολίτικης αντίστοιχης με ό,τι είχε εφαρμοστεί στα τέλη Νοεμβρίου για όσους και όσες προέρχονταν από τις υπόλοιπες χώρες. Αρχικά εκδιώχθηκαν από τον ελεγχόμενο πλέον από την αστυνομία καταυλισμό της Ειδομένης οι υπήκοοι Αφγανιστάν, αφού πλέον δεν τους επιτρεπόταν η είσοδος στο διάδρομο. Τα μέτρα ελέγχου άρχισαν να γίνονται όλο και πιο σκληρά. Σύροι και Ιρακινοί επιτρεπόταν ακόμα να περάσουν, αλλά σε πολύ μειωμένους αριθμούς, προκαλώντας έτσι τη δημιουργία στην Ειδομένη ενός νέου αυτοσχέδιου καταυλισμού όπου πολλές εκατοντάδες περιμέναν τη σειρά τους. Στην αρχή ο καταυλισμός όσων «περιμέναν στην ουρά» χαρακτηριζόταν από μια παράταση της ελπίδας. Όσο περνούσαν ακόμα κάποιοι τα σύνορα η ελπίδα παρατεινόταν, ακόμα κι αν όσοι περνούσαν δεν υπερβαίναν τους 20 την ημέρα. Οι άσχημες συνθήκες που επικρατούσαν στην Ειδομένη γίνονταν ανεκτές στο μέτρο που βιώνονταν ως το αναγκαίο τίμημα για το πέρασμα της πύλης προς τη Γερμανία. Η διέλευση ενός μειωμένου αριθμού ατόμων κράτησε για δύο εβδομάδες μέχρι που, στις 8 Μαρτίου 2016, οι κυβερνήσεις των χωρών του βαλκανικού περάσματος ανακοίνωσαν την επαναφορά της εφαρμογής της συνθήκης Σένγκεν και το διά παντός κλείσιμο του λεγόμενου ανθρωπιστικού διαδρόμου. Το τελικό κλείσιμο της βαλκανικής οδού στα σύνορα της Ελλάδας με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας δημιούργησε μια ακόμα ανθρωπιστική κρίση, καθιστώντας την Ειδομένη σύμβολο των απάνθρωπων συνεπειών της συνοριακής πολιτικής της ΕΕ. Χιλιάδες είχαν αποκλειστεί στην Εδιομένη, εκτεθειμένοι και πάλι στις καιρικές συνθήκες και με ανεπαρκή πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Αρνούνταν όμως να παραιτηθούν και να φύγουν από την Ειδομένη. Στις 14 Μαρτίου συγκεντρώθηκε ένας μεγάλο πλήθος που άρχισε να περπατά προς τη Δημ. της Μακεδονίας, διασχίζοντας αρχικά ένα ποτάμι και τελικά ίδια τα σύνορα. Ωστόσο, αυτό που ξεκίνησε ως μια δεύτερη «Πορεία της Ελπίδας» σύντομα μετατράπηκε σε άλλη μια επίδειξη κατασταλτικών πολιτικών ελέγχου. Στο έδαφος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, οι πρόσφυγες απομακρύθνηκαν βίαια από δημοσιογράφους και ανεξάρτητους παρατηρητές. Γύρω στους πρόσφυγες που είχαν περάσει τελικά τα σύνορα απωθήθηκαν βίαια πίσω στην Ελλάδα μέσα από τρύπες στο φράχτη, χωρισμένοι σε μικρές ομάδες, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι ατομικές τους περιπτώσεις ή το δικαίωμά τους να αιτηθούν διεθνούς προστασίας. Το push-back (επαναπροώθηση) του Μαρτίου ήταν, και παραμένει ως τώρα, το μεγαλύτερο και αυτό που μονοπώλησε τα media. Αλλά αποτελεί μέρος μιας συστηματικής

15 11 αγώνες και την κρατική καταστολή πολιτικής push-back: πολλοί πρόσφυγες προσπαθούν να περάσουν κάθε βράδυ και πολλοί επαναπροωθούνται βίαια. Με το κλείσιμο των συνόρων, αυξήθηκε κατακόρυφα η διακίνηση όπως και οι τιμές, καταδεικνύοντας την υποκρισία της ρητορικής των ηγετών της ΕΕ ενάντια στους διακινητές. Πολλοί από όσους εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα έχουν δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση για οικογενειακή επανένωση και όλοι έχουν το δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση για άσυλο. Ωστόσο, τα βασικά αυτά δικαιώματά τους καταστρατηγούνται. Oι ελληνικές αρχές, προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή από την κατάσταση στην Ειδομένη, προσπαθούσαν να πείσουν τους πρόσφυγες να φύγουν και να εγκατασταθούν σε καταυλισμούς οργανωμένους από την κυβέρνηση και υπό τον έλεγχο του στρατού. Ωστόσο, σε αντίθεση με την επίσημη ρητορική που παρουσίαζε τα κέντρα αυτά ως μια λύση καλύτερη από την Ειδομένη, οι συνθήκες που επικρατούν είναι ταπεινωτικές και απαράδεκτες. Πολλοί πρόσφυγες αρνούνταν να ανεβούν στα λεωφορεία προς τα οργανωμένα κέντρα κι έμεναν στην Ειδομένη παλεύοντας με αυτοοργάνωση για την καθημερινή επιβίωση, προσπαθούσαν να διασχίσουν τα σύνορα και πραγματοποιούσαν διαρκώς διαμαρτυρίες. Στα τέλη Μαΐου, οι πρόσφυγες εκδιώχθηκαν για δεύτερη φορά από την Ειδομένη. Έπειτα από αλλεπάλληλους περιορισμούς στη διανομή τροφίμων και διακοπές στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, στην περιοχή αναπτύχθηκαν αστυνομικές δυνάμεις που εμπόδιζαν την είσοδο σε ανεξάρτητους παρατηρητές. Οι επίσημες ανακοινώσεις επέμεναν ότι η επιχείρηση διεξήχθη χωρίς βία. Αλλά πόσο εθελοντική μπορεί να θεωρηθεί η αποχώρηση όταν δεν υπήρχε άλλη επιλογή αλλά μόνο ισχυρή παρουσία των ΜΑΤ; Η Ειδομένη ήταν ένα κομβικό σημείο ακριβώς πάνω σύνορα. Η απομάκρυνση από αυτό το σημείο πίεσης καθιστά πιο δύσκολη μια αυτοοργανωμένη παρουσία κοντά στα σύνορα, ενώ ταυτόχρονα αποσπά την προσοχή του κοινού από την απαράδεκτη κατάσταση που προκλήθηκε από το κλείσιμο των συνόρων. Ο βαλκανικός διάδρομος με όλους τους περιορισμούς του παραμένει ένα ιστορικό γεγονός το οποίο προκλήθηκε από την μετακίνηση των ανθρώπων και επέτρεψε σε χιλιάδες να φτάσουν στο κέντρο της Ευρώπης με σχετικά γρήγορο και ασφαλή τρόπο. Αν και το πέρασμα έχει πλέον κλείσει, οι αγώνες για την ελεύθερη μετακίνηση συνεχίζονται. Η Βαλκανική Οδός δεν έχει τελειώσει, αλλά όσοι ταξιδεύουν είναι πια αόρατοι και, κατά συνέπεια, ριψοκινδυνεύουν πολύ περισσότερο. Ιούνης 2016 Reflections on Solidarity and Paternalism Μigrant struggles, projects, movements and squats are more or less related to European, white people who claim to be in solidarity. Unfortunately solidarity is often understood to be a one-way road: Donations, Protection, and Actions. This mostly leads to problems: people stop being in solidarity, the social reality of separation and discrimination are continued. Solidarity needs to be more than that: Solidarity means that you have to get close to people, to know what people want and to act based on that. Individual relationships are something like the base to understand each other and to take each other seriously. Solidarity tends to give the direction for struggles without involving migrants and without putting an effort to do so. This creates unequal levels between the people: on one side there s the Για την αλληλεγγύη και τον πατερναλισμό Αγώνες μεταναστών, κινηματικά εγχειρήματα και καταλήψεις σχετίζονται λίγο-πολύ με λευκούς Ευρωπαίους αλληλέγγυους. Δυστυχώς η αλληλεγγύη νοείται συνήθως ως δρόμος μονής κατεύθυνσης: Εισφορές, προστασία, δράσεις. Αυτό συνήθως δημιουργεί ζητήματα όταν οι άνθρωποι απλά παύουν να είναι αλληλέγγυοι ενώ η κοινωνική πραγματικότητα των διαχωρισμών και των διακρίσεων συνεχίζεται. Η αλληλεγγύη ωστόσο οφείλει να είναι κάτι παραπάνω. Σημαίνει ότι πρέπει να έρθεις κοντά με τους ανθρώπους στους οποίους δηλώνεις αλληλέγγυος-α, να γνωρίζεις τι επιδιώκουν και να δρας αναλόγως. Η βάση της αλληλοκατανόησης δεν είναι άλλη από τις προσωπικές σχέσης. Μόνο σε μία προσωπική σχέση μπορεί να πάρει σοβαρά ο ένας τον άλλον. Συχνά η αλληλεγγύη αφορά σε αγώνες που δεν εμπλέκουν τους μετανάστες και ούτε καν επιχειρεί κάτι τέτοιο. Αυτό δημιουργεί επίπεδα ανισότητας μεταξύ των ανθρώπων: Από τη μια εκείνες και εκείνοι που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αγωνιστούν και από την άλλη εκείνες κι εκείνοι που έχουν την επιλογή. Δημιουργούνται έτσι σχέσεις εξάρτησης που οδηγούν σε προβλήματα και μετατρέπουν την αλληλεγγύη σε πατερναλισμό και φιλανθρωπία. Παρόλο που υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ανθρώπων λόγω των δομικών συνθηκών, θα πρέπει αυτές τις διαφορές διαρκώς να προσπαθούμε να τις περιορίζουμε και να τις ελαχιστοποιούμε, αλλιώς η αυτοοργάνωση θα είναι πάντα άπιαστο όνειρο Η αλληλεγγύη ωστόσο μπορεί να καταφέρει πολλά αν θέλει. Ποτέ μια ομάδα δεν θα επιτύχει τους στόχους της χωρίς μια κοινότητα να τη στηρίζει, αρκεί να είναι ξεκάθαρο ποιανού είναι ο αγώνας και ποιον αφορούν τα σημαντικότερα διακυβεύματα: Κάποιοι, αν χάσουν έναν αγώνα, χάνουν τα πάντα. Οι μετανάστες είναι αυτοί που έχουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα του ρατσισμού και το δεσποτικό ευρωπαϊκό σύστημα των απελάσεων. Οι Ευρωπαίοι κατά κανόνα όχι. people who have no other choice than to struggle while on the other side there s the people who have a choice. In this case relationships are established on the base of dependencies and lead to problems and transform solidarity into paternalistic charity. Even though there are differences between the people because of the structural circumstances, it needs to be worked on limiting them to a minimum, because otherwise self-organization is only an unreachable goal. But Solidarity can achieve a lot. A group can never reach their goal alone without having a community by their side supporting them. But it has to be clear whose fight it is and what is at stake for whom: Some will lose everything if they lose the struggle. Migrants are faced with the reality of racism and the European despotic deportation system, while Europeans in general are not. So solidarity has to be on the side of migrants, understanding, taking the people seriously and not underestimate the power of the autonomy of migrants. Europeans need to step back from the way they do things usually and themselves learn from migrants. Things are not always going the way Europeans are used to. It is necessary for Migrants to speak up and necessary for solidarity to listen carefully. The power of migrant struggles can express itself in a diversity of actions. Local knowledge of political and legal conditions combined with the experience and knowledge of migrants can be much more powerful and much more effective in short and long-term struggles. Let s use solidarity as a weapon. Robin & Aischa Η αλληλεγγύη οφείλει λοιπόν να είναι στο πλευρό των μεταναστών-στριών, να τους-τις κατανοεί, να τουςτις παίρνει στα σοβαρά και να μην υποτιμά τη δύναμη και την αυτονομία τους. Οι Ευρωπαίοι καλό είναι να αναθεωρήσουν τους τρόπους με τους οποίους συχνά κινούνται και να μάθουν από τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Δεν είναι πάντα σωστά αυτά που θεωρούν σωστά οι Ευρωπαίοι. Καλό είναι οι μετανάστριες και οι μετανάστες να διεκδικούν ηχηρά και οι αλληλέγγυες-οι να ακούν προσεκτικά. Η δύναμη των μεταναστών μπορεί να εκφραστεί σε ποικίλες δράσεις. Οι κατά τόπους εμπειρίες, οι κατά τόπους πολιτικές και νομικές συνθήκες σε συνδυασμό με την εμπειρία και τη γνώση των μεταναστριών και των μεταναστών μπορούν να δυναμώσουν ακόμη περισσότερο τους βραχυπρόθεσμους και τους μακροπρόθεσμους αγώνες μας. Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν την αλληλεγγύη ως αυτό που είναι: Ένα ισχυρό όπλο ενάντια στην κυριαρχία. Robin & Aischa

16 8 By working together we can overcome what separates us Both of you are active in accompanying refugees, when they cross the border by boat. Can you describe how you started these activities? And what exactly you do? K: I decided to become active, because I went through the same experience. I met refugees, smugglers and others involved. We took risks and faced danger at sea, but luckily we reached safety. When I finally managed to get to Germany, I had a lot of free time while I was waiting for my residence permit. And listening to news and hearing about people dying at sea, I felt I should help. I saw a lot of news on Facebook about innocent people trying to cross from the same spot I crossed from and dying at sea. So five friends and I started thinking about how we can help people cross. Of course those friends had gone through the same experience like me. We decided to make a WhatsApp and a Facebook group to directly support the people while crossing. The group started to get bigger and bigger. People started sharing the Facebook group and our WhatsApp contacts, while we regularly searched for other migrant groups on Facebook. When we see people announcing their trip, we exchange contacts with them and offer them to stay in contact with us during their crossing. Our message is simple: We went through the same journey and would like to support you in yours. If you need help we can try to organize something and we can share our experience with you. A lot of people need this initiative, because before you cross, the future is unclear and you need advice. What happens is that when we know I decided to become active, because I went through the same experience. (K.) about a boat crossing we create a designated WhatsApp group for the boat. At the same time we send them advice on how to react in case of emergency, how to deal with people suffering from hypothermia, how to restart an engine - just any useful information to cross safely. In the beginning we did not know about other projects and especially about the Alarm Phone. We did everything ourselves. We had the telephone numbers of the Greek and Turkish coast guards. But we had financial problems, because calling the coastguards is expensive. We needed another way to inform them, and it was not possible via WhatsApp. We did not know how to solve this problem. So the day we heard about the Alarm Phone was a happy day for us. It was the day we found another way to call the coast guards and to exert immediate pressure on them. Alarm Phone s effort was astonishing to us: a 24-hour hotline that gives assistance in calling the coast guards. They directly supported our work. On the other hand, we also support their efforts: The Alarm Phone was not well known within the Syrian and Iraqi communities; we had better access and were in direct contact with those communities. We somehow completed each other. I have been involved in accompanying at least 100 boats in direct cooperation with the Alarm Phone shift teams. Day and night we manage to work together, helping people in distress at sea, while sharing each other s knowledge and experience. Maybe a lot of people would be dead, if we hadn t found and built this connection. O.: I am a translator from Syria. I studied at Damascus University and volunteer with Alarm phone in Switzerland. I left Syria to Lebanon after I finished university exams to avoid compulsory military service. I was deported from Lebanon after Lebanese authorities found out about my job as a translator in Beirut. So I moved to Turkey with my wife. After facing difficulties finding a job in Turkey, we decided to move to Switzerland. I managed to get to Europe safely, because my wife is Swiss. I am not saying that the marriage process was easy, but it definitely was safe. Obviously this option is not available to everyone. I could just fly to Europe, while many other refugees were and still are taking difficult decisions, risking their lives, like K. did, and trying to cross borders invisibly, because they are faced with a strict EU border regime. Most of those people have a family member somewhere in Europe and all of them have the right to apply for asylum. But many are denied those basic rights; many are faced with dangerous situations, escaping one terror to face another. The lesson here is that people will do anything to reach safety and if safe routes are not provided, they will be vulnerable and subjected to many forms of exploitation. Therefore I expressed my desire to join the Alarm Phone. The Alarm Phone is an international network of volunteers from Europe, Africa, and the Middle East. I wanted to use my language skills to help as many people as possible. So I met with a friend, who introduced me to the group in my city. I started training how to monitor rescue operations at sea and how to directly support people during crossing. I became part of this huge network of people, who are attending to the alarm phone 24/7. Everyone in Alarm phone is aware that communication is essential in distress situations at sea and having a common

17 9 Interview with two activists from Syria, living in Europe language can be helpful. I dealt with many situations with my team, some of them ended tragically, but many ended well with the boat reaching safety. You learn that a lot of those, who risk their lives at sea are aware of the chance that they might not reach their destination. But they take the risk anyway, because options are limited. One important aspect of Watch the Med Alarm Phone is that it sheds light on migration policies and human rights violations and protests against discriminatory practices that occur. K., you crossed from Turkey to Lesvos by boat and then in April 2015 travelled by land from Greece via Macedonia, Serbia, Hungary and Austria to Germany. How does this experience influence your activism? K: It will take too much time to tell you about the whole journey from Macedonia to Germany. Maybe we can postpone the detailed story to another occasion. But there is one event that is, to me, very important to tell; an event I will never forget. After we had arrived on the island of Lesvos, we continued our way to Thessaloniki. We met someone, who promised us a lot of beautiful things, telling us how we can cross the border easily by car. At the time (April 2015) Macedonia s borders were very strictly controlled. The price for someone to help you cross was therefore really high. The smugglers accompanied us to Idomeni at the Greek-Macedonian border and told us to wait in the jungle for the taxis to come and pick us up. When we got there, there were however, to our surprise, no cars or taxis. Instead we had to walk to the train tracks, where they then put us into closed containers. They closed us in at midnight and we stayed there until after 11am. We nearly suffocated; there were more than 200 people inside one container and not enough oxygen. The train was supposed to go to Macedonia, but for whatever reason the train did not continue the trip. At 11am we managed to call the police ourselves and they came to open the container. We were still in Idomeni; we had not moved at all. We were then detained at a Greek police station, but even this did not stop us. When we were released, we tried again but this time by foot. We walked to Macedonia, from there to Serbia and then to Hungary. I met a lot of thieves, a lot of Mafia and a lot of bad people. But the experience to nearly suffocate in the train, this near-death experience, it really shook me from within. I will never forget it. The last year was a special period in the history of migration. How was the last year for you O.? O: The last year was definitely a special year for migration, especially because the humanitarian corridor was opened. Everyone knows it was heavily monitored and controlled by the authorities; nevertheless it was a safe route for many people. During this period, the corridor created a space for hundreds of thousands of people from...when people join hands they can create a strong connection and a common understanding that in turn will allow them to break through all boundaries. (O.) different backgrounds, cultures and religions to interact with each other, help each other and get to know each other. Some had never helped anyone before and some were never engaged in politics; but when they witnessed the migration situation, they got involved and offered assistance. The idea came up to create a multilingual online platform for a collective memory on migrants struggles. What do you think about this proposal? O: I think the experiences from 2015, but also from before and afterwards, should be communicated and publicised more in order to show what was good and what was bad. I believe that a multilingual platform will help us share and better understand our happiness and our sorrows. Through such a space, a lot of people could realize that we are all humans and have the same pain and same joys. We could emphasize that everyone deserves safety for themselves and their children. So I really hope that such a platform could become a sub-culture space of cooperation, and that it can, in the future, allow activists to connect with refugees as well as enable refugee activists, like K., to connect amongst each other. What are your main demands? What are your hopes for the future? K: First of all, the war in Syria must stop. Secondly, we need a humanitarian corridor, a safe route. Turkey is not the solution. Turkey was and is exploiting the crisis in Syria; they are trying to get more money and using Syrian refugees to negotiate with Europe. They are not helping those in need as they are supposed to. Currently Greece is also using the refugees to strengthen their own negotiation position, with more than people stuck there without a safe possibility to reach their family and loved ones in other European countries. No one would accept to live in the conditions we have seen in Greece in the camps, no one can survive there for long. What I really hope for is for the international community to take a closer look at Macedonia, Serbia and Hungary, especially at human right violations and the inhumane treatment of refugees. What I hope from the people of those countries is that they understand that we are born the same. We come from war and terror to face a different kind of terror by ultra-nationalists and mafia-gangs. They take our money of course most of it is borrowed and steal our mobiles and small belongings. Fascism is on the rise. We should expose it and put pressure to change the status quo. Syrians don t want war. We left our homes because we are looking for peace. In regards to my future in Germany, I am now learning German; and like any other newcomer I am still not so sure about my plans, but what I should do is a Ausbildung. I am lucky, because I am with nice people, activists like you, where I am a friend not a refugee. O: I believe in open borders and safe routes for all people who are in need. When the Iraq War and Lebanon War broke out, many young people in Syria volunteered to help refugees. Now we are asking and hoping for people to help us. At the same time countries should stop politicising and playing unethical games with people s lives and suffering. That is exactly what Turkey and many European countries are doing: they are politicizing the refugee crisis and not providing the people with their basic needs, while fuelling nationalism. This is the reason that so many people in Europe are now voting for the extreme right. We should be learning from the civil wars in Lebanon and Afghanistan, even from WW2. It is time for us to realise that nationalism leads to armed conflict, which leaves people suffering. The experience of the Balkan Route proved that when people join hands they can create a strong connection and a common understanding that in turn will allow them to break through all boundaries. It is also evidence that friendships are possible beyond nationalities. By working together we can overcome what separates us. My wish for the future is that we can all live in peace. We can always agree to disagree. K. (22) comes from Syria and now lives in Germany. In the summer of 2015 he created a Facebook group with a handful of Syrian refugees. They assist refugees crossing the Mediterranean by boat, providing them with useful information before they depart and staying in contact with them through Whatsapp groups during the entire trip until they arrive safely. If necessary they provide instructions on how to restart an engine in case it stops or overheats, help alert coast guards and pressure responsible authorities to accelerate the rescue. O. (29) also comes from Syria and lives in Switzerland now. He has been active in the Alarm Phone since autumn 2015 ( org/). Watch The Med Alarm Phone was established in October 2014 by activists and civil society actors in Europe and Northern Africa. The project set up a self-organized hotline for refugees in distress in the Mediterranean Sea. The Alarm Phone documents and mobilises in realtime. This allows the activists to exert pressure to rescue as well as bring attention to and oppose push-backs and other forms of human rights violations at sea. The Interview was made by friends from the Network Welcome to Europe.

18 6 Δουλεύοντας μαζί, μπορούμε να ξεπεράσουμε ό,τι μας διαχωρίζει συνένεντευξη με δύο ακτιβιστές από τη Συρία που ζουν στην Ευρώπη Και οι δυο σας υποστηρίζετε πρόσφυγες στα θαλάσσια σύνορα. Μπορείτε να περιγράψετε πώς ξεκινήσατε αυτή τη δράση; Τι ακριβώς κάνετε; K: Αποφάσια να δράσω γιατί έζησα κι εγώ τις ίδιες εμπειρίες. Συνάντησα πρόσφυγες, διακινητές και άλλους εμπλεκόμενους. Ριψοκινδινεύσαμε, ιδίως στη θάλασσα, αλλά καταφέραμε να φτάσουμε σε ασφαλή τόπο. Όταν έφτασα τελικά στη Γερμανία, είχα πολύ ελεύθερο χρόνο, καθώς περίμενα την άδεια παραμονής. Μαθαίνοντας τα νέα, ότι τόσοι άνθρωποι χάνονταν στη θάλασσα, ένοιωσα ότι έπρεπε να βοηθήσω. Έβλεπα στο Facebook ότι αθώοι άνθωποι έχαναν τη ζωή τους περνώντας από το ίδιο σημείο από όπου είχα περάσει κι εγώ. Έτσι, πέντε φίλοι μου κι εγώ αρχίσαμε να συζητάμε τι μπορούσαμε να κάνουμε. Είχαμε όλοι μας κοινές εμπειρίες. Αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα λογαριασμό WhatsApp και μια ομάδα στο Facebook για την άμεση υποστήριξη όσων περνούσαν τα σύνορα. Η ομάδα άρχισε να μεγαλώνει. Οι επαφές μας στο WhatsApp και η ομάδα μας στο Facebook αποκτούσαν συνεχώς μεγαλύτερη εμβέλεια ενώ κι εμείς αναζητούσαμε αντίστοιχες ομάδες στο Facebook. Όταν βλέπαμε ανθρώπους να ανακοινώνουν το ταξίδι, τούς στέλναμε τα στοιχεία επικοινωνίας μας και τους προτείναμε να είμαστε σε επαφή κατά τη διάρκεια του περάσματος. Το μήνυμά μας είναι απλό: περάσαμε το ίδιο ταξίδι και θέλουμε να σας βοηθήσουμε στο δικό σας. Αν χρειάζεστε βοήθεια μπορούμε να προσπαθήσουμε και τουλάχιστον θα σας αφηγηθούμε τις δικές μας εμπειρίες. Πολύς κόσμος χρειάζεται αυτή την πρωτοβουλία διότι πριν το πέρασμα το μέλλον είναι ασαφές και κάθε βοήθεια είναι πολύτιμη. Όταν λοιπόν μια βάρκα ξεκινά το ταξίδι, δημιουργούμε μια αντίστοιχη ομάδα WhatsApp. Ταυτόχρονα, στέλουμε πληροφορίες για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, πώς να βοηθήσεις ανθρώπους που έπαθαν υποθερμία, πώς να βάλεις μπροστά τη μηχανή μιας βάρκας που σταμάτησε, κάθε λογής πληροφορία που είναι απαραίτητη για το ταξίδι. Στην αρχή δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχαν άλλες αντίστοιχες πρωτοβουλίες, ούτε είχαμε ακούσει για το Alarm Phone. Τα κάναμε όλα μόνοι μας. Εϊχαμε τα τηλέφωνα της τουρκιής και της ελληνικής ακτοφυλακής αλλά είχαμε και αρκετά προβλήματα, διότι τα οι τηλεφωνικές κλήσεις κοστίζουν. Χρειαζόμασταν άλλους τρόπους για αν ενημερώνουμε τους λιμενικούς, δεν μπορούσαμε να το κάνουμε με το WhatsApp. Δεν ξέραμε πώς να λύσουμε αυτό το πρόβλημα. Την ημέρα που μάθαμε για το Alarm Phone νιώσαμε ευτυχισμένοι. Ήταν η ημέρα που μάθαμε ότι υπήρχε και άλλος τρόπος προκειμένουμε να ενημερώνουμε το λιμενικό και να τους ακούμε άμεση πίεση για να δράσουν. Η προσπάθεια του Alarm Phone μας εντυπωσίασε: μια τηλεφωνική γραμμή 24ωρης λειτουργίας μέσω της οποίας ενημερώνεται το λιμενικό! Μας υποστήριξαν αμέσως και εμείς με τη σειρά μας υποστηρίξαμε το Alarm Phone, το οποίο Αποφάσια να δράσω γιατί έζησα κι εγώ τις ίδιες εμπειρίες. (K.) δεν ήταν τόσο γνωστό στις κοινότητες από τη Συρία και το Ιράκ, με τις οποίες εμείς είχαμε επαφές και πρόσβαση. Κατά κάποιον τρόπο αλληλοσυμπληρωθήκαμε. Συμμετείχα στην τηλεφωνική συνοδεία τουλάχιστον 100 σκαφών σε άμεση συνεργασία με τις βάρδιες του Alarm Phone. Καταφέρμα να συνεργαστούμε μέρα και νύχτα, βοηθώντας ανθρώπους που κινδίνευαν στη θάλασσα, μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο. Πολλοί άνθρωποι θα είχαν πεθάνει αν δεν είχαμε ξεκινήσει αυτή τη συνεργασία. O.: Είμαι μεταφραστής από τη Συρία. Σπούδασα στο πανεπιστήμιο της Δαμασκού και τώρα συμμετέχω στο Alarm Phone από την Ελβετία όπου ζω. Είχα φύγει από τη Συρία στο Λίβανο όταν τέλειωσα τις σπουδές μου για να αποφύγω την επιστράτευση. Οι αρχές του Λιβάνου διέταξαν την απέλασή μου όταν έμθανα ότι εργαζόμουν ως μεταφραστής. Πήγα με την γυναίκα μου στην Τουρκία. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες ανζήτησης εργασίας, αποφασίσαμε να πάμε στην Ελβετία, από όπου κατάγεται η γυναίκα μου, γι αυτό άλλωστε μπορέσαμε να φτάσουμε στην Ευρώπη με ασφάλεια. Δεν ήταν μια εύκολη διαδικασία, όμως μας προσέφερε ασφάλεια, κάτι που είναι απρόσιτο στους περισσότερους. Μπορέσαμε να ταξιδεύσουμε αεροπορικώς, την ίδια στιγμή που άλλοι πρόσφυγες, όπως ο «Κ.» ρισκάρουν τη ζωή τους στις θάλασσες, περνώντας τα σύνορα κρυφά, εξαιτίας του αυστηρού συνοριακού καθεστώτος της ΕΕ. Οι πιο πολλοί από αυτούς έχουν κάποιο μέλλον της οικογένειάς τους στην Ευρώπη και όλοι τους δικαιούνται να ζητήσουν άσυλο. Δεν έχουν όμως πρόβαση στο θεμελιώδες αυτό δικαίωμα κι έτσι αντιμετωπίζουν επικίνδυνες καταστάσεις, έχοντας γλυτώσει από τον τρόμο βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα νέο είδος τρόμου. Το θέμα είναι ότι ο κόσμος θα κάνει τα πάντα για να φτάσει σε ασφαλή τόπο και αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα για νόμιμη ασφαλή διέλευση, εκτίθενται σε ένα σωρό κινδύνους και πέφτουν θύματα κάθε λογής εκμετάλλευση. Έτσι αποφάσισα να συμμετάσχω στο Alarm Phone, το οποίο είναι ένα διεθνές δίκτυο με εθελοντές από την Ευρώπη, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Ήθελα να χρησιμοποιήσω τις γνώσεις μου ως μεταφραστής προκειμένου να βοηθήσω όσους περισσότερους μπορούσα. Κάποιος φίλος με έφερε σε επαφή με μια ομάδα του Alarm Phone στην πόλη μου. Έμαθα πώς να βοηθώ και να παρατηρώ επιχειρήσεις διάσωσης και να υποστηρίζω τους ανθρώπους που περνάνε. Έγινα μέλος αυτού του μεγάλου δικτύου ανθρώπων οι οποίοι διατηρούν το Alarm Phone σε λειτουργία σε 24ωρη καθημερινή βάση. Όλοι μας στο Alarm Phone γνωρίζουμε ότι η επικοινωνία είναι ζωτική σε καταστάσεις έκτακτου κινδύνου στη θάλασσα και ότι μια κοινή γλώσσα μπορεί να αποβεί σωτήρια. Με την ομάδα στην οποία συμμετέχω έχουμε εμπλακεί σε πολλές περιπτώσεις, άλλες είχαν τραγικό τέλος, σε άλλες όμως, στις περισσότερες, οι άνθρωποι διασώθηκαν και έφτασαν σε ασφαλές έδαφος. Από όσα μας αφηγούνται ξέρουμε πως οι περισσότεροι που περνάνε γνωρίζουν τους κινδύνους, όμως πέρνουν το ρίσκο γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Μια σημαντική παράμετρος του Watch the Med Alarm Phone είναι ότι μέσω αυτού έρχονται στην επιφάνεια οι μεταναστευτικές πολιτικές και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και οι συνακόλουθες διαμαρτυρίες ενάντια στην πρακτική των διαχωρισμών. «K.», πέρασες από την Τουρκία στη Λέσβο με βάρκα και μετά, τον Απρίλιο του 2015, ταξίδεψες από την Ελλάδα στη Γερμανία περνώντας από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, τη Σερβία, την Ουγγαρία και την Αυστρία. Ποια ήταν η συμβολή του ταξιδιού αυτού στην απόφασή σου να αναλάβεις δράση ως ακτιβιστής; K: Θα έπαιρνε πολύ χρόνο να αφηγηθώ όλο το ταξίδι μου από τη Δημ. της Μακεδονίας στη Γερμανία. Ίσως να το κάνουμε σε μια άλλη στιγμή. Πρέπει όμως να περιγράψω ένα σημαντικό περιστατικό, το οποίο θα μου μείνει αξέχαστο. Μετά την άφιξή μας στη Λέσβο, συνεχίσαμε το ταξίδι προς τη Θεσσαλονίκη. Συνατήσαμε κάποιον ο οποί- Ο K. (22 ετών) προέρχεται από τη Συρία και τώρα ζει στη Γερμανία. Το καλοκαίρι του 2015 μαζί με μια ολιγάριθμη παρέα από Σύρους πρόσφυγες δημιούργησαν μια ομάδα στο Facebook με στόχο να βοηθήσουν ανθρώπους που διέσχιζαν τη Μεσόγειο, προσφέροντάς τους χρήσιμες πληροφορίες και μένοντας σε επαφή καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού μέσω Whatsapp. Σε στιγμές έκτακτης ανάγκης τους έδιναν οδηγίες για το πώς να ξαναβάλουν μπρος τη μηχανή σε περιπτώσεις εμπλοκής ή υπερθέρμανσης και όταν χρειαζόταν ειδοποιούσαν το λιμενικό και πίεζαν για πραγματοποίηση επιχειρήσεων διάσωσης. O. (29 ετών) επίσης προέρχεται από τη Συρία και τώρα ζει στην Ελβετία. Ενεργός στο Alarm Phone ( από το φθινόπωρο του Το «Watch The Med Alarm Phone» δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2014 από ακτίβιστες και ενεργούς πολίτες στην Ευρώπη και τη βόρεια Αφρική. Πρόκειται για μια αυτοοργανωμένη τηλεφωνική γραμμή για πρόσφυγες που κινδυνεύουν στη Μεσόγειο. Η τηλεφωνική γραμμή λειτουργεί σε 24ωρη βάση, καταγράφει τα περιστατικά καθώς αυτά συμβαίνουν και κινητοποιεί άμεσα. Έτσι οι ακτιβιστές ασκούν πίεση για επιχειρήσεις διάσωσης, ενώ ταυτόχρονα καταγράφουν τα περιστατικά επαναπροωθήσεων στη θάλασσα και άλλες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

19 7 ος μας υποσχέθηκε ένα σωρό όμορφα πράγματα και ότι θα περνούσαμε τα σύνορα εύκολα, με αυτοκίνητο. Εκείνη την εποχή (Μάρτιος 2015) τα σύνορα της Δημ. Μακεδονίας ελέγχονταν αυστηρά και επομένως οι αμοιβές των διακινητών ήταν μεγάλες. Οι διακινητές μας συνόδευσαν ως την Ειδομένη και μας είπαν να πάμε να περιμένουμε στα χωράφια κοντά στα σύνορα για να έρθει να μας πάρει το «ταξί». Όταν φτάσαμε εκεί είδαμε ότι δεν υπήρχε ούτε ταξί ούτε κάποιο άλλο αυτοκίνητο. Αντιθέτως, έπρεπε να περπατήσουμε στις γραμμές των τρένων για να συναντήσουμε κάποιους που μας έβαλαν σε κλειστά κοντέινερ στα βαγόνια. Μας έβαλαν εκεί τα μεσάνυχτα και μείναμε κλεισμένοι μέχρι την άλλη στις 11 π.μ. Κοντάψαμε να πεθάνουμε από ασφυξία. Υπήρχαν πάνω από 200 άνθρωποι μέσα στο κοντέινςε και ελάχιστο οξυγόνο. Το τρένο υποτίθεται πως θα διέσχιζε τη Δημ. της Μακεδονίας αλλά για κάπιο λόγο το ταξίδι δεν έγινε. Στις 11 π.μ. καταφέραμε να ειδοποιήσουμε την αστυνομία που ήρθε και άνοιξε το κοντέινερ. Εϊμασταν ακόμα στην Ειδομένη, δεν είχαμε μετακινηθεί καθόλου. Μας μετέφερν υπό κράτηση σε ένα αστυνομικό τμήμα. Αυτό δεν μας πτόησε, μόλις απελευθερωθήκαμε προσπαθήσαμε ξανά, αυτή τη φορά με τα πόδια. Διασχίσαμε περπατώντας τη Δημ. της Μακεδονίας, τη Σερβία και την Ουγγαρία. Συναντήσαμε πολλούς κλέφτες, μαφιόζους και κάθε λογής κακοποιούς. Όμως η εμπειρία ενός πιθανού θανάτου από ασφυξία στο βαγόνι είναι το γεγονός που συντάραξε περισσότερο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι βρέθηκα τόσο κοντά στον θάνατο. Η τελευταία χρονιά αποτέλεσε μια ξεχωριστή περίοδο στην ιστορία της μετανάστευσης. Πώς έζησες εσύ τα γεγονότα «Ο.»; O: Η τελευταία χρονιά οπωσδήποτε ήταν ξεχωριστή, ειδικά το γεγονός της ύπαρξης του ανθρωπιστικού διαδρόμου. Όλοι ξέρουμε ότι αυτός ήταν αυστηρά επιτηρούμενος από τις αρχές, αποτέλεσε όμως ένα ασφαλές πέρασμα για πολλούς ανθρώπους. Όσο ήταν ανοιχτός, ο διάδρομος αποτέλεσε ένα χώρο συνύπαρξης για χιλιάδες ανθρώπους με διαφορετικά υπόβαθρα, κουλτούρες και θρησκείες, οι οποίοι συνυπήρξαν, βοήθησαν και γνώρισαν ο ένας τον άλλο. Μερικοί δεν είχαν ποτέ στο παρελθόν βοηθήσει...οι άνθρωποι μπορούν, ενώνοντας τις δυνάμεις τους, να δημιουργούν ισχυρούς δεσμούς και κοινή αντίληψη που με τη σειρά τους τούς επιτρέπουν να διαβούν τα σύνορα και τις περιφράξεις. (O.) κάποιον, άλλοι δεν είχαν ξανασχοληθεί με την πολιτική, όταν όμως βίωσαν την πραγματικότητα της μετανάστευσης ένιωσαν την ανάγκη να εμπλακούν και να προσφέρουν βοήθεια. Υπάρχει μια πρόταση για τη δημιουργία μιας πολύγλωσσας διαδικτυακής πλατφόρμας για τη «συλλογική μνήμη των αγώνων των μεταναστών». Τι λέτε για αυτή την πρόταση; O: Πιστεύω ότι οι εμπειρίες του 2015 αλλά και των προηγούμενων χρόνων πρέπει να δημοσιοποιηθούν και να επικοινωνηθούν ώστε να δούμε τα θετικά και τα αρνητικά. Νομίζω ότι μια τέτοια πλατφόρμα θα βοηθήσει να μοιραστούμε και να κατανοήσουμε καλύτερα τις χαρές και τις λύπες μας. Μέσα από ένα τέτοιο χώρο, πολλοί θα συνηδειτοποιήσουν ότι είμαστε όλοι άνθρωποι, νιώθουμε με τον ίδιο τρόπο τον πόνο και την ευτυχία. Θα μπορέσουμε να τονίσουμε ότι όλοι δικαιούνται ασφάλεια για τους ίδιους και για τα παιδιά τους. Ελπίζω πραγματικά ότι αυτή η πλατφόρμα θα μετατραπεί σε ένα πολιτισμικό χώρο συνεργασίας ο οποίος θα διευκολύνει την επικοινωνία προσφύγων και ακτιβιστών και θα επιτρέψει σε ενεργούς πρόσφυγες, όπως ο «Κ.», να δικτυωθούν μεταξύ τους. Ποια είναι τα κύρια αιτήματά σας; Ποιες είναι οι ελπίδες σας για το μέλλον; K: Πρώτα απ όλα, ο πόλεμος στη Συρία πρέπει να σταματήσει. Έπειτα, χρειαζόμαστε έναν ανθρωπιστικό διάδρομο, ένα ασφαλές πέρασμα. Η Τουρκία δεν είναι λύση. Είναι μια χώρα που εκμεταλλεύεται την κρίση στη Συρία. Επιδιώκουν το κέρδος και χρησιμοποιούν τους πρόσφυγες στις διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη. Δεν βοηθούν όσους το χρειάζονται, όπως θα όφειλαν. Και η Ελλάδα τώρα χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες για να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της θέση, με πάνω από εγκλωβισμένους, χωρίς προοπτική να ενωθούν με ασφάλεια με τις οικογένειες και τους αγαπημένους τους στην Ευρώπη. Κανείς δεν θα έπρεπε να αποδέχεται να ζει υπό τις συνθήκες που επικρατούν στους καταυλισμούς, κανείς δεν μπορεί να ζει για καιρό έτσι. Επίσης, θα ήθελα η διεθνής κοινότητα να ασχοληθεί με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνω δικαιωμάτων και την κακομεταχείριση των προσφύγων στη Δημ. της Μακεδονίας, τη Σερβία και την Ουγγαρία. Ελπίζω οι άνθρωποι σε αυτές τις χώρες να συνειδηοποιήσουν ότι όλοι έχουμε γεννηθεί ίσοι. Προερχόμαστε από τον πόλεμο και τον τρόμο και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον τρόμο των υπερ-εθνικιστών και των μαφιών. Αρπάζουν τα χρήματά μας τα περισσότερα είναι φυσικά δανεικά και κλέβουν τα κινητά και τα λιγοστά υπάρχοντά μας. Ο φασισμός βρίσκεται σε άνοδο. Πρέπει να εκθέσουμε την κατάσταση, να αγωνιστούμε για να αλλάξει. Οι Σύροι δεν θέλουν τον πόλεμο. Φύγαμε από τα σπίτια μας αναζητώντας την ειρήνη. Ως προς το μέλλον μου στη Γερμανία, τώρα μαθαίνω γερμανικά. Όπως πολλοί νεοφερμένοι, δεν έχω ακόμα κατασταλαγμένα σχέδια, σίγουρα θέλω να κάνω επαγγελματική κατάρτιση (Ausbildung). Είμαι τυχερός γιατί έχω γνωρίσει ωραίους ανθρώπους, ακτιβιστές όπως εσάς, οι οποίοι με αντιμετωπίζουν ως φίλο και όχι ως πρόσφυγα. O: Πιστεύω στα ανοιχτά σύνορα και σε ασφαλή περάσματα για όλους όσοι μετακινούνται. Όταν ξέσπασε οι πόλεμοι στο Ιράκ και στον Λίβανο, πολύς κόσμος στη Συρία προσφέρθηκε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Τώρα ζητάμε εμείς βοήθεια. Τα διάφορα κράτη πρέπει να σταματήσουν τα βρώμικα πολιτικά παιχνίδια με τις ζωές των ανθρώπων. Γιατί αυτό ακριβώς κάνουν η Τουρκία και πολλά ευρωπαϊκά κράτη: πολιτικοποιούν την ανθρωπιστική κρίση με τρόπο να στερούν τους πρόσφυγες από τα βασικά τους δικαιώματα ενώς συγχρόνως πυροδοτούν τον εθνικισμό. Αυτή είναι η αιτία για την οποία τόσοι ευρωπαίοι ψηφίζπυν ακροδεξιά κόμματα. Πρέπει να διδαχτούμε από τους πολέμους στη Συρία, το Αφγανιστάν, ακόμα και από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Πρέπει να μάθουμε ότι ο εθνικισμός οδηγεί σε ένοπλες συρράξεις και κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν. Η εμπειρία της βαλκανικής οδού απέδειξε ότι οι άνθρωποι μπορούν, ενώνοντας τις δυνάμεις τους, να δημιουργούν ισχυρούς δεσμούς και κοινή αντίληψη που με τη σειρά τους τούς επιτρέπουν να διαβούν τα σύνορα και τις περιφράξεις. Απέδειξε επίσης ότι η φιλία δεν γνωρίζει εθνικότητες. Δουλεύοντας μαζί, μπορούμε να ξεπεράσουμε ό,τι μας διαχωρίζει. Η ευχή μου για το μέλλον είναι να ζήσουμε με ειρήνη. Μπορούμε πάντα να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε από φίλους του δικτύου Welcome to Europe.

20 4 No Border 2016 Program schedule Friday, July 15 Arrivals, 18:00 first plenary 21:00 concert Saturday, July 16 1st day of the Balkan route Networking Meeting 11:00: Women*Space (International women*groups and women* from the relocation centers) During the day: Live mural painting by the NoBorder Graffiti Crew Evening: Disruptive Film Festival / Theater Sunday, July 17 Morning: caravan to the relocation centers around Thessaloniki 13:00: Migrants from the relocation centers address the NoBorder Camp in an open meeting Midday/afternoon: 2nd day of the Balkan route Networking Meeting 18:00 Presentation: Migrants & workers struggles: the occupied factory VIOME. (VIOME workers union and solidairity initiative) Evening: Short Film Festival Clips and Videos from external borders and from the Balkan Route July 18, 19, 22 workshops program Monday, July 18 Morning: caravan to the relocation centers around Thessaloniki Afternoon: workshops 20:00 plenary «European Mediterranean networking» Disruptive film festival / Short festival of Albanian-speaking movies Tuesday, July 19 Morning: caravan to the relocation centers around Thessaloniki Afternoon: workshops 20:00 plenary «Migrants self organizing» Evening: Disruptive film festival / Short festival of Albanian-speaking movies Wednesday, July 20 Morning to afternoon: protests at the detention centers at Paranesti (Drama) and Xanthi. Evening: Concert: Baris Bal Trio (Istanbul/ Thessaloniki), Interrail Theater: Acts by Rhiad (Tunisia) and Dimitris Samir (Syria-Greece) Thursday, July 21 Morning: caravan to the relocation centers around Thessaloniki Afternoon: Migrants Pride protest in the center of Thessaloniki Evening: Concert Friday, July 22 Morning: workshops 12:00-15:00: open meeting / plenary on the struggle against the goldmines in Halkidiki Afternoon: workshops 20:00 plenary «Networking of self organized structures» Evening: Disruptive film festival / Short Iranian film festival Saturday, July 23 All day: protest at the Greek/Turkish border at the Evros fence Evening: Disruptive film festival / Short Iranian film festival Sunday, July 24 Closing plenary Monday, July 18 Four parallel sessions ( ) A1. State and Hyperstate governmental policies for moving populations (Room 1) a) Book presentation: Vogelfrei. Three texts on migration, deportation, capital and its state Antithesis b) The new state totalitarianism towards migrants and refugees Antiauthoritarian Movement (AK) c) The role of charity and of the army in managing migrant populations Fabrika Yfanet squat / Thessaloniki d) The latest deal between the EU and Turkey Migrant Solidarity Network / Ankara B. Strategies and practices for survival, solidarity and fighting for freedom (Room 2) a) Pinknoise (Netherlands) online privacy and safe communication b) Hackborders project: Presentation of a tool for family members to find each other c) WatchThe Med Alarm Phone experiences of the hotline for refugees and migrants in distress on sea, organized by activists of Alarm Phone d) Silent University Athens Assembly platform for knowledge sharing between refugees, mıgrants and locals. C1. Solidarity, networking, communication, mutual aid and commoning of the moving populations (Room 3) a) Adverse Humanitarianisms: institutional necropolitics and the urge to tame grass roots solidarity in transnational migration governance Sonia Vlachou b) Your struggle is also mine? Limits and options of fighting together NoBorder activists c) Migrants politicization in the radical movement Genti Guri Clandestina network d) Fighting for freedom and living with migrants in Ljubljana Anti-racist Front without Borders from Ljubljana, Slovenija e) Interlinking Housing and Migration Struggles The European Action Coalition for the Right to Housing and to the City D. Sensing the Borders: affective migrant subjectivities and strategies of (self) representation Plenary: «European-Mediterranean networking» (Room 1) Tuesday, July 19 Three parallel sessions ( ) A2. State and Hyperstate governmental policies for moving populations (Room 1) a) The role of the university in managing migrants populations Fabrika Yfanet squat / Thessaloniki b) Antifascism as an inseparable part of the struggle for social emancipation Collective for Social Anarchism Black & Red / Thessaloniki c) A Social Movement for the Re-opening the Balkan routes. Legimitacy and Public Standing for the Refugee Movement Joerg Finkenberger, Lisa Thomas d) Solidarity economy and the refugee crisis: exploring bridges and expanding spaces of social solidarity Freedom Coop E. Gender aspects of immigration (women, lgbtq populations, sexism, gender violence, pregnancy) Age aspects of immigration (Room 2) a) Atelier Without Borders Atelier Without Borders (Istanbul) children and activism b) Book presentation: In Our Own Words Refugee Women in Germany tell their stories, edited by IWSPACE (International Women Space) c) Living in the shadow Eliana Kanavelis, Babylonia journal C2. Solidarity, networking, communication, mutual aid and commoning of the moving populations (Room 3) a) The current situation of migrants in Morocco in combination with EU border politics No Borders Morocco b) The consequences of the EU migration regime in North Africa Noborder Tunisia and Relatives of the disappeared c) For a Collective Memory on Migrant Struggles the idea of a multilingual online platform activists from Watch- TheMed Alarm Phone and Moving Europe Plenary: «Migrants self-organizing» (Room 1) Friday, July 22 Morning 2 parallel sessions ( ) F. Three hour training in direct action skills ( ) (concert site) Action Training for Direct Action Openborder G1. Connection between the struggles of the locals and the immigrants ( ) (Room 2) a) Working the border: Pioneer farmers and migrant farmworkers on the Israeli frontier b) Αction logistics and organizing long-term camps and actions Max Mustermann 12:00-15:00 Open meeting / plenary on the struggle against goldmines in Ηalkidiki (Room 1) The State and capital write the history of pillaging life and nature, the movements write the history of resistance and freedom Beyond Europe: Halkidiki The Comeback Afternoon 3 parallel sessions ( ) G2. Connection between the struggles of the locals and the immigrants (Room 1) a) Participation and integration of refugees in the Initiative for a Self-organised School of Integral Cooperation / Freedom Coop as a tool for refugees and the No Border movement Freedom Coop b) Solidarity economies as an alternative for the labor exploitation Istanbul migrant solidarity kitchen c) The Paradigm Shift in Political Participation and Debates about the self organization of Migrants from Syria in Turkey Hamisch Istanbul Syrian cultural association d) Solidarity and self-organizing against the new totalitarianism Collective for Social Anarchism Black & Red / Thessaloniki H. Living together and struggling together (Room 2) a) Solidarity and self-organization against the french border in Ventimiglia (Italy): perspectives and strategies for future struggles No Borders Italy b) Living together and struggling together Calais Migrant Solidarity c) Towards a Transnational Social Strike Workshop about Labour, Precarity and Migration PrekärLab / Frankfurt d) Presentation of the squat for migrants Dervenion 56 (Athens) I. Solidarity structures, squats-social struggle centers (Room 3) a) Perspectives on antiracist self-organization and squatting A Beyond Europe discussion with activists from Athens, Milano, Frankfurt and other places. b) Perspective and Organising in Izmir Kapılar community center / Izmir c) #Overthefortress / Agire nella crisi / Globalproject Meltingpot Plenary: «Networking of self-organized structures» (Room 1)

21 5 Balkan Route Networking Meeting program Saturday, 16th of July :Workshop Slot I : Workshop Slot II Sunday, 17th of July Opening Plenary Welcome, Introduction, Inputs, first Discussion Input 1: Everything is possible the amazing dynamics of 2015; Input 2: After the EU-Turkey Deal the new border regime in the Aegean; Input 3: Back to the Underground railway new/ old challenges of support and solidarity; Input 4: Between transit and common social struggles how to connect the various aspirations and realities? Back to the Underground railway? Ongoing daily struggles and transnational perspectives on the Balkan route Five parallel workshops: 1. The consequences after the EU-Turkeydeal; 2. Webguides: Welcome to Greece and Welcome to Italy; 3. Solidarity along the Balkan Route: from financial support to common actions against repression; 4. Live feed of w2eu as information tool and Alarmphone Balkan as a new project? 5. Mapping and other ideas of support along the route. (1.5 hours break) Solidarity and support: Self-organisation, mixed organisation, volunteers, transnationalisation Four parallel workshops: 1. Experiences in social centers and squats; 2. Travelling groups/journeys (back) to the borders; 3. Multilingual newspapers and online magazine/platforms; 4. Between empathic support and unpaid crowd management; Ambivalences of the volunteers engagement :Workshop Slot III Common social struggles, sensitivity versus criminalisation Three parallel workshops: 1. Housing, health-service, education: perspectives of common social struggles for a social infrastructure; 2. Working, exploitation, rights: how to resist the racist hierarchies in the labour market? 3. Denouncement, criminalisation, sensitivity: How to break the fear and repression in the border areas? to : Final plenary: Brief conclusions from the workshops, Discussion on Perspectives Short Film Festival Clips and Videos from the external borders and from the Balkan Route Artistic program Friday, July 15 Saturday, July 16 Monday, July 18 Wednesday, July 20 Thursday, July 21 Saturday, July 23 Documentary People without faces Concert: Unshaped Ahead (loops & violin-based storytelling) Lostre (ska punk) Electro Vampires (atmospheric goth & glamor rock) Turi Beri (jazz punk) Guts Pie Earshot (deep cello trip hop) Disruptive Film Festival (Sherry Millner & Εrnest Larsen, N.Y., USA) Theater Performance by ΤΟ ΣΠΙΡΤΟ (The wooden match Athens): Coriolanus, William Shakespeare Sunday, July 17 Short Film Festival: Clips and Videos from the external borders and from the Balkan Route Film projection: Detention Without Walls (B. Holtom, We Will Rise UK) Disruptive film festival Short festival of Albanianspeaking movies: (1) Kukumi (Isa Qosja, 2005) Tuesday, July 19 Disruptive film festival Short festival of Albanianspeaking movies: (2) Time of the Comet (Fatmir Koçi, 2008) (3) Tirana Year Zero (Fatmir Koçi, 2001) They have the windows we have the wind: Two one-act plays, Arab poetry recitation, Kurdish songs a compilation by Dimitris Samir, playwright (Syria- Greece) Theater performance by Rhiad (Tunisia): Huuriya Means Freedom Concert: Baris Bal Trio (Istanbul/ Thessaloniki) (traditional oriental & Ottoman court music) Interrail (ethnic & Balkan tunes) Concert: Λ.Ο.Σ., Dysfunctional narrations (rap) Katachnia (deep art crust) BMW Rockers 57 (speed n roll) Friday, July 22 Disruptive film festival Short Iranian film festival: Morteza Jafari (a) Dreaming of Life, 2016 (b) Dreaming of Democracy, 2013 Disruptive film festival Short Iranian film festival: Morteza Jafari (a) Dreaming of Life, 2016 (b) Dreaming of Democracy, 2013 * All days: Photo exhibition by Morteza Jafari (Iran) Disruptive Film Festival A. NEARLY NOW/ALMOST THEN: Collective films / Collective struggles Saturday July 16, 21:00 La Commune, Armand Guerra, Cinema of the People, 1914, excerpt. Prayer of Fire, Mosireen Collective, 2010 Nouvelle Societe No. 6, Medvedkine Group, 1969 Abounaddara films, selection of short videos ( ) including: My School, After the Image, The Intellectual and His Militia, National Dialogue, Solitary Cell The Land Belongs to Those Who Work It, Chiapas Media Group, 2005 Year Zero Iranian Women s Liberation Movement, Iranian Women & Women of the Political & Psychoanalytical Group, Iran/France, 1979 Return to Work at the Wonder Factory, Jacques Willement, 1968 Xochimilco in 1914, Los Viumasters, 2010 B. BORDER-CROSSERS Monday July 18, 22:00 Saturday July 23, 21:00 Unforgetttable Memory, Lin Wei 2010 Suprematist Kapital, James T. Howe & Yin-Ju Chen, Shots, Millner & Larsen, 2000 N Entre Pas Sans Violence Dans La Nuit (Don t Go Gentle Into the Night), Sylvain George, 2005 J ai Huit Ans (I Am Eight Years Old), Paul Masson & Olga Poliakoff, 1961 Inventory, Zelimir Zilnik, 1975 Barbs and Razors, Millner & Larsen, 2016 A Plate of Sardines, Omer Amiralay, 1997 C. CREATING SITUATIONS Tuesday July 19, 22:00 Predators in the Aviary, Millner & Larsen, 2011 Can Dialectics Break Bricks?, Rene Vienet, 1973

22 2 Πρόγραμμα του NoBorder 2016 Παρασκευή 15 Ιουλίου Αφίξεις συμμετεχόντων 18:00 πρώτη γενική συνέλευση 21:00 προβολή ντοκυμαντέρ, συναυλία υποδοχής Κυριακή 17 Ιουλίου: Πρωί: μηχανοκίνητη πορεία στα κέντρα «φιλοξενίας»-εκτόπισης γύρω από τη Θεσσαλονίκη 13:00: Ομιλίες μεταναστ(ρι)ών από τα κέντρα «φιλοξενίας»-εκτόπισης Μεσημέρι/απόγευμα: 2η μέρα της συνάντησης δικτύωσης του Βαλκανικού Περάσματος 18:00: «Εργατικοί αγώνες & μετανάστες: Η περίπτωση της ΒΙΟΜΕ» - σωματείο εργαζομένων ΒΙΟΜΕ & Πρωτοβουλία αλληλεγγύης Το βράδυ: α) Μικρό φεστιβάλ τεινιών και ντοκυμαντέρ από τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και το «Βαλκανικό πέρασμα» β) Detention Without Walls Δευτέρα 18 Ιουλίου Πρωί: μηχανοκίνητη πορεία στα κέντρα «φιλοξενίας»-εκτόπισης γύρω από τη Θεσσαλονίκη Απόγευμα: workshops 20:00: γενική συνέλευση: «Ευρω-μεσογειακή δικτύωση» Το βράδυ: Disruptive film festival / Φεστιβάλ αλβανόφωνων ταινιών Τετάρτη 20 Ιουλίου Πρωί έως αργά το απόγευμα: πορεία στα κέντρα κράτησης στο Παρανέστι και την Ξάνθη. Βράδυ: Συναυλία: Baris Bal Trio (Istanbul/ Θεσσαλονίκη), Interrail Θεατρικά: Rhiad από Τυνησία και Δημήτρης Samir (Συρία/Ελλάδα) Παρασκευή 22 Ιουλίου Πρωί: workshops: 12:00-15:00: συζήτηση για τον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική Απόγευμα: workshops 20:00: γενική συνέλευση: «Δικτύωση αυτοοργανωμένων δομών» Το βράδυ: Disruptive film festival / Μικρό φεστιβάλ ιρανικών ταινιών Σάββατο 16 Ιουλίου Πρωί: 1η μέρα της συνάντησης δικτύωσης του Βαλκανικού Περάσματος 11:00: Χώρος Γυναικών* (Διεθνείς ομάδες γυναικών* και γυναίκες* από τα «κέντρα μετεγκατάστασης») Κατά τη διάρκεια της ημέρας: Live mural painting από το NoBorder Graffiti Crew Το βράδυ: Disruptive Film Festival Θέατρο: Κοριολάνος (Σαίξπηρ) Τρίτη 19 Ιουλίου Πρωί: μηχανοκίνητη πορεία στα κέντρα «φιλοξενίας»-εκτόπισης γύρω από τη Θεσσαλονίκη Απόγευμα: workshops 20:00: γενική συνέλευση: «Αυτοοργάνωση των μεταναστών/τριών» Το βράδυ: Disruptive film festival / Φεστιβάλ αλβανόφωνων ταινιών Πέμπτη 21 Ιουλίου Πρωί: μηχανοκίνητη πορεία - παρέμβαση στα κέντρα «φιλοξενίας»-εκτόπισης γύρω από τη Θεσσαλονίκη Απόγευμα: διαδήλωση Migrants Pride στο κέντρο της Θεσσαλονίκης Βράδυ: συναυλία Σάββατο 23 Ιουλίου Πορεία στον φράχτη του Έβρου Το βράδυ: Disruptive film festival / Μικρό φεστιβάλ ιρανικών ταινιών Κυριακή 24 Ιουλίου Συμπεράσματα των workshops / Γενική συνέλευση Πρόγραμμα της συνάντησης δικτύωσης της Βαλκανικού Οδού Σάββατο 16 Ιουλίου : 1η ενότητα workshops Επιστροφή στον «υπόγειο σιδηρόδρομο»; Οι καθημερινοί αγώνες και οι διεθνικές προοπτικές στο Βαλκανικό πέρασμα Πέντε παράλληλα workshops: 1. Οι συνέπειες της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας 2. Δημιουργία webguides: Welcome to Greece and Welcome to Italy 3. H αλληλεγγύη κατά μήκους του Βαλκανικού περάσματος: οικονομική ενίσχυση ομάδων και δομών και κοινές δράσεις ενάντια στην καταστολή 4. Η παροχή Live feed πληροφοριών από το w2eu ως εργαλείο αντιπληροφόρησης Πιθανότητα δημιουργίας ενός Balkan Alarmphone 5. Χαρτογράφηση και προτάσεις υποστήριξης στο Βαλκανικό πέρασμα. (διάλειμα 90 λεπτών) Κυριακή 17 Ιουλίου : 3η ενότητα workshops Κοινοί κοινωνικοί αγώνες, η ευαισθητοποίηση ενάντια στην ποινικοποίηση Τρία παράλληλα workshops: 1. Στέγαση, υγεία, εκπαίδευση: προοπτικές κοινών αγώνων για τις κοινωνικές υποδομές και τα κοινωνικά δικαιώματα 2. Εργασία, εκμετάλλευση, δικαιώματα: τρόποι αντίστασης στις ρατσιστικές κατηγοριοποιήσεις στην εργασία 3. Συκοφάντηση, ποινικοποίηση, ευαισθητοποίηση: Σπάζοντες τον φόβο και την καταστολή στις περιοχές των συνόρων Καταληκτική ολομέλεια: Σύντομα συμπεράσματα από τα workshops και προοπτικές Συνέλευση υποδοχής, αρχικές τοποθετήσεις, πρώτη συζήτηση 1: Όλα μπορούν να συμβούν η εκπληκτική δυναμική του : Το νέο συνοριακό καθεστώς στο Αιγαίο μετά τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας 3: Επιστροφή στον «υπόγειο σιδηρόδρομο» νέες/παλιές προκλήσεις για την υποστήριξη και την αλληλεγγύη 4: Μεταξύ της προσωρινής διαμονής των μεταναστ(ρι)ών transit και των κοινών κοινωνικών αγώναν τρόποι σύνδεσης των διαφορετικών επιθυμιών και συνθηκών : 2η ενότητα workshops Αλληλεγγύη και υποστήριξη: αυτοοργάνωση, μικτές οργανώσεις, εθελοντές, διεθνική διάσταση Τέσσερα παράλληλα workshops: 1. Εμπειρίες κοινωνικών κέντρων και καταλήψεων 2. Μετακινούμενες ομάδες / επισκέψεις στα σύνορα 3. Πολύγλωσσες εφημερίδες και online περιοδικά/πλατφόρμες 4. Μεταξύ της υποστήριξης λόγω ενσυναίσθησης και της μη αμειβόμενης διαχείρισης πληθυσμών - Αμφιθυμίες της συμμετοχής των εθελοντ(ρι)ών. Καλλιτεχνικό πρόγραμμα Παρασκευή 15 Ιουλίου Ντοκυμαντέρ People without faces Συναυλία: Unshaped Ahead (loops & violin-based storytelling) Lostre (ska punk) Electro Vampires (atmospheric goth & glamor rock) Τούρι Μπέρι (jazz punk) Guts Pie Earshot (deep cello trip hop) Σάββατο 16 Ιουλίου Disruptive Film Festival (Sherry Millner & Εrnest Larsen, N.Y., ΗΠΑ) Θεατρική παράσταση από ΤΟ ΣΠΙΡΤΟ: Κοριολάνος, William Shakespeare Δευτέρα 18 Ιουλίου Disruptive film festival Μικρό φεστιβάλ αλβανόφωνων ταινιών (ελληνικοί υπότιτλοι): (1) Kukumi (Isa Qosja, 2005) Τετάρτη 20 Ιουλίου Δύο μονόπρακτα, απαγγελία αραβικής ποίησης, κουρδικά τραγούδια. Eπιμ.: Δημήτρης Samir, σκηνοθέτης (Συρία-Ελλάδα) Θεατρική παράσταση από τον Rhiad (Τυνησία): Huuriya σημαίνει Ελευθερία Συναυλία: Baris Bal Trio (Istanbul/ Θεσσαλονίκη) (traditional oriental & Ottoman court music), Interrail (ethnic & Balkan tunes) Πέμπτη 21 Ιουλίου Συναυλία: Λ.Ο.Σ., Δυσλειτουργικές Αφηγήσεις (rap) Καταχνιά (deep art crust) BMW Rockers 57 (speed n roll) Σάββατο 23 Ιουλίου Disruptive film festival Μικρό φεστιβάλ ιρανικών ταινιών: Morteza Jafari (α) Dreaming of Life, 2016 (β) Dreaming of Democracy, 2013 Κυριακή 17 Ιουλίου Μικρό φεστιβάλ ντοκυμαντέρ από τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και από το Βαλκανικό πέρασμα Προβολή: Detention Without Walls (B. Holtom, We Will Rise Βρετανία) Τρίτη 19 Ιουλίου Disruptive film festival Μικρό φεστιβάλ αλβανόφωνων ταινιών (ελληνικοί υπότιτλοι): (2) Time of the Comet (Fatmir Koçi, 2008) (3) Tirana Year Zero (Fatmir Koçi, 2001) Παρασκευή 22 Ιουλίου Disruptive film festival Μικρό φεστιβάλ ιρανικών ταινιών: Morteza Jafari (α) Dreaming of Life, 2016 (β) Dreaming of Democracy, 2013 * Όλες τις ημέρες: έκθεση φωτογραφίας από τον Morteza Jafari (Iran)

23 3 Πρόγραμμα των workshops (18, 19 και 22 Ιουλίου) Τυπική ημέρα workshops πρωινό μηχανοκίνητη πορεία στα κέντρα «φιλοξενίας»-εκτόπισης ξεκούραση, ελαφρύ μεσημεριανό ενότητες workshops γεύμα γενική συνέλευση Δευτέρα 18 Ιουλίου Τέσσερις παράλληλες ενότητες workshops ( ) A1. Κρατικές και υπερκρατικές πολιτικές διακυβέρνησης μετακινούμενων πληθυσμών (αίθουσα 1) α) Βιβλιοπαρουσίαση: Vogelfrei. Τρία κείμενα για τη μετανάστευση, τις απελάσεις, το κεφάλαιο και το κράτος του εγχείρημα Αντίθεση β) Ο Νέος Κρατικός Ολοκληρωτισμός Απέναντι στους Μετανάστες-Πρόσφυγες Aντιεξουσιαστική Κίνηση γ) Το κράτος απλώνει το χέρι του: πότε για να ελεήσει, πότε για να ασκήσει βία. Μια συζήτηση για τον ρόλο της φιλανθρωπίας και του στρατού στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ δ) Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας Migrant Solidarity Network / Ankara B. Στρατηγικές και πρακτικές επιβίωσης, αλληλεγγύης και αγώνα (αίθουσα 2) α) Pinknoise (Ολλανδία) ασφαλής επικοινωνία και online ιδιωτικότητα β) Hackborders project: Παρουσίαση ενός εργαλείου για τον εντοπισμό και την επανένωση οικογενειών με αγνοούμενα μέλη γ) WatchThe Med Alarm Phone - παρουσίαση της τηλεφωνικής γραμμής για μετανάστ(ρι)ες που κινδυνεύουν στις θάλασσες, μέλη του Alarm Phone δ) Silent University Athens Assembly πλατφόρμα μοιράσματος της γνώσης μεταξύ ντόπιων, μεταναστών και προσφύγων. C1. Αλληλεγγύη, δικτύωση, επικοινωνία, αλληλοβοήθεια και commoning των μετακινούμενων πληθυσμών (αίθουσα 3) α) Ανεπιθύμητος ανθρωπισμός: θεσμικές νεκρο-πολιτικές και έλεγχος της αλληλεγγύης από την βάση στο πλαίσιο της διαχείρισης της διεθνικής μετανάστευσης Σόνια Βλάχου β) Ο αγώνας σου είναι και δικός μου; Όρια και δυνατότητες των κοινών αγώνω NoBorder ακτιβιστές γ) Πολιτικοποίηση μεταναστ(ρι)ών μέσα στο ριζοσπαστικό κίνημα Genti Guri, δίκτυο Clandestina δ) Ζώντας και αγωνιζόμενοι/ες με τους μετανάστες και τις μετανάστριες στη Λουμπλιάνα Anti-racist Front without Borders from Ljubljana (Σλοβενία) ε) Δικτύωση αγώνων μεταναστ(ρι)ών και αγώνων για το δικαίωμα στη στέγη The European Action Coalition for the Right to Housing and to the City D. Πώς να αφουγκράζεσαι τα σύνορα: συναιθηματικές μεταναστευτικές υποκειμενικότητες και στρατηγικές (αυτο) παρουσίασης Γενική συνέλευση: «Ευρω-μεσογειακή δικτύωση» (αίθουσα 1) Τρίτη 19 Ιουλίου Τρεις παράλληλες ενότητες workshops ( ) A2. Κρατικές και υπερκρατικές πολιτικές διακυβέρνησης μετακινούμενων πληθυσμών (αίθουσα 1) α) Ο ρόλος και η συμβολή του πανεπιστημίου στην διαχείριση των μεταναστευτικών ροών κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ β) Ο αντιφασισμός ως αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση Μαύρο & Κόκκινο γ) Ένα κοινωνικό κίνημα για να ανοίξει ξανά το Βαλκανιικό πέρασμα. Δημόσια υποστήριξη και κοινωνική νομιμοποίηση του προσφυγικού κινήματος Joerg Finkenberger, Lisa Thomas δ) Αλληλέγγυα οικονομία και προσφυγική κρίση: ανιχνεύοντας τις γέφυρες και επεκτείνοντας τους χώρους της κοινωνικής αλληλεγγύης Freedom Coop E. Έμφυλες διαστάσεις της μετανάστευσης (γυναίκες, lgbtq πληθυσμοί, σεξισμός, έμφυλη βία, εγκυμοσύνη) Ηλιακές διαστάσεις της μετανάστευσης (αίθουσα 2) α) Atelier Without Borders Atelier Without Borders (Istanbul): παιδιά και ακτιβισμός β) Βιβλιοπαρουσίαση: Με τα ίδια μας τα λόγια Γυναίκες πρόσφυγες στη Γερμανία αφηγούνται τις ιστορίες τους, IWSPACE (International Women Space) γ) Ζώντας στη σκιά Ελιάνα Καναβέλη, περιοδικό «Βαβυλωνία» C2. Αλληλεγγύη, δικτύωση, επικοινωνία, αλληλοβοήθεια και commoning των μετακινούμενων πληθυσμών (αίθουσα 3) α) Η παρούσα κατάσταση των μεταναστ(ρι)ών στο Μαρόκο σε συνδυασμό με τις συνοριακές πολιτικές της ΕΕ No Borders Μαρόκο β) Οι συνέπειες στη Βόρεια Αφρική της πολιτικής της ΕΕ για τη μετανάστευση Noborder Τυνησία και συγγενείς αγνοούμενων στη Μεσόγειο γ) Για μια Συλλογική Μνήμη των Αγώνων των Μεταναστών πρόταση για μια πολύγλωσση διαδικτυακή πλατφόρμα ακτιβιστές από WatchTheMed Alarm Phone και από το Moving Europe Γενική συνέλευση: «Αυτοοργάνωση των μεταναστών/τριών» (αίθουσα 1) Παρασκευή 22 Ιουλίου Πρωί: 2 παράλληλες ενότητες workshops ( ) F. Τρίωρη εκπαίδευση σε τεχνικές άμεσης δράσης ( ) (χώρος συναυλιών) Action Training for Direct Action Openborder G1. Σύνδεση των αγώνων ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών ( ) (αίθουσα 2) α) Δουλεύοντας στα σύνορα: έποικοι και μετανάστες εργάτες γης στα ισραηλινά σύνορα β) Υποδομές και οργάνωση μακροπρόθεσμων καταυλισμών και δράσεων Max Mustermann 12:00-15:00 Ανοιχτή συνέλευση / εκδήλωση για τον αώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική (αίθουσα 1) «Το κράτος και το κεφάλαιο γράφουν την ιστορία της λεηλασίας της ζωής και της φύσης και τα κινήματα την ιστορία της αντίστασης και της ελευθερίας Beyond Europe: Το ζήτημα της Χαλκιδικής The Comeback» Απόγευμα: 3 παράλληλες ενότητες workshops ( ) G2. Σύνδεση των αγώνων ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών (αίθουσα 1) α) Συμμετοχή/ενσωμάτωση των προσφύγων στην Πρωτοβουλία για ένα Αυτοοργανωμένο Σχολείο Ολοκληρωμένης Συνεργασίας / το Freedom Coop ως εργαλείο για τους πρόσφυγες και το κίνημα No Border Freedom Coop β) Η αλληλέγγυα οικονομία ως μία διέξοδος από την εργασιακή εκμετάλλευση Istanbul migrant solidarity kitchen γ) Η αλλαγή παραδείγματος στην πολιτική συμμετοχή και η αυτοοργάνωση μεταναστ(ρι)ών από τη Συρία στην Τουρκία Hamisch, Istanbul Syrian cultural association δ) Η έμπρακτη αλληλεγγύη ως μορφή αυτοοργάνωσης ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό Μαύρο & Κόκκινο H. Ζούμε μαζί, αγωνιζόμαστε μαζί (αίθουσα 2) α) Αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση ενάντια στα γαλλικά σύνορα στη Ventimiglia (Ιταλία): προοπτικές και στρατηγικές για μελλοντικούς αγώνες No Borders Italy β) Ζούμε μαζί, αγωνιζόμαστε μαζί Calais Migrant Solidarity γ) Προς μια Διεθνική Κοινωνική Απεργία Workshop για την Εργασία, την Επισφάλεια/προσωρινότητα και τη Μετανάστευση PrekärLab / Frankfurt δ) Παρουσίαση της Αυτοοργανωμένης Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης σε Πρόσφυγες και Μετανάστες του εγχειρήματος της Κατάληψης Δερβενιών 56 I. Solidarity structures, squats-social struggle centers (αίθουσα 3) α) Οι προοπτικές της αντιρατσιστικής αυτοοργάνωσης και των καταλήψεων Οργάνωση: Beyond Europe με συμμετοχή ακτιβιστών από Αθήνα, Μιλάνο, Φρανκφούρτη κ.α. β) Προοπτικές και οργάνωση στη Σμύρνη Kapılar community center / Izmir γ) #Overthefortress / Agire nella crisi / Globalproject - Meltingpot Γενική συνέλευση: «Δικτύωση αυτοοργανωμένων δομών» (αίθουσα 1)

24 Thessaloniki July 15-24, 2016 Ειδομένη, 27 Μαρτίου 2016 Idomeni, March 27, 2016 Τα τελευταία χρόνια, οι πολιτικές περιφράξεων και υφαρπαγής εφαρμόστηκαν με προγράμματα λιτότητας στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και με τον πόλεμο, τη θρησκευτική μισαλλοδοξία και την ένταση της έμφυλης καταπίεσης στις χώρες της Αραβικής Άνοιξης. Σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού των παραπάνω χωρών αναγκάζεται να εγκαταλείψει τις εστίες του. Οι αποστερημένοι από τον φυσικό και κοινωνικό τους χώρο πληθυσμοί μεταναστεύουν, διασχίζουν σύνορα, φράχτες, συρματοπλέγματα, ποτάμια, θάλασσες, νάρκες και αστυνομικές περιπόλους. Aντιμετωπίζουν την εκμετάλλευση δουλεμπόρων, κλείνονται σε στρατόπεδα κράτησης, ωθούνται με βίαιες μεθόδους να αναζητήσουν εργασία υπό εξαιρετικά δυσμενείς όρους ή μένουν άνεργοι και αποτελούν τον πλεονάζοντα εφεδρικό στρατό εργασίας. Εξωθούνται στην πορνεία, σε κυκλώματα τράφικινγκ και εμπόριου ανθρώπινων οργάνων. Μετά την εκκένωση της Ειδομένης χιλιάδες άνθρωποι έχουν μεταφερθεί σε στρατόπεδα εκτόπισης. Απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι οι συνεχείς αγώνες των μεταναστ(ρι)ών. Επιπλέον, τον τελευταίο χρόνο αλληλέγγυοι/ες και μετανάστ(ρι)ες έχουν συναντηθεί μέσα στο καλειδοσκόπιο της κρίσης. Οι παραπάνω συναντήσεις και αγώνες κρίνουμε ότι πρέπει να ενισχυθούν, να αποκτήσουν συγκεκριμένες δομές και να αντιπροτείνουν με σαφήνεια τη χαρά, τη γοητεία και το νόημα της συντροφικότητας και του μοιράσματος. Austerity programs in the countries of the European South, war, religious intolerance and the intensification of gender oppression in the countries of the Arab Spring are part of the same strategy. Thus, whole populations are made to abandon their homes. These people, deprived of their natural and social space, migrate, cross borders, fences, barbed wire, rivers, seas, mines and police patrols. They also face exploitation by traffickers, they are detained in concentration camps and then they are forced to search for a job (usually in the black market, often unpaid) even under extremely dire conditions. Most end up unemployed and they form a kind of reserve workforce or are forced into prostitution, trafficking networks and organ smuggling. After the eviction of Idomeni many thousands of women, men and children have been transfered to relocation centers, isolated from the general population. Against all the above, migrants sturggles emerge daily. Moreover, in the last year, immigrants and people in solidarity with them have met within and beyond the kaleidoscopic fields opened by the crisis. We believe that meetings and struggles should be encouraged, should acquire steady and lasting structures and reinvent the joy and the charm of companionship and sharing.